Teennagels

...dankbaar voor zoveel grootse kleine dingen...

De immense mogelijkheden en rijkheid van het leven, algemeen

Wij weten als mensen zó bijzonder weinig. Wat ik zelf aan mogelijkheden reeds heb mogen ervaren is immens. En dat was bij mijn weten nog maar een peulenschil...
De geneeskunde zoals we die nu kennen, zowel de reguliere als de oosterse en andere alternatieve geneeswijzen, bundelen al onnoemelijk veel wijsheden en kennis. De samenhang van onze organen, hoe ze op elkaar zijn afgestemd en op elkaar inspelen, het energetisch, mentaal, emotioneel en fysieke lichaam die op elkaar inwerken, lichaam en geest, ziel, bewustzijn en onderbewustzijn, de uitwisseling met andere mensen rondom ons, óók op energetisch vlak - en dat wordt stevig onderschat, voeding, celgeheugen, atomen in alles wat bestaat,... Om nog maar te zwijgen over de natuurwetten, energetische cycli en bewegingen van de aarde ('kzal het maar zo noemen...) en in een mensenleven, oerkrachten, miserie en succes die op dezelfde manier verkregen kunnen worden, quantumfysica...

De mogelijkheid om elke onbalans in het lichaam te genezen of herstellen (zelfs weer zonder bril gaan kijken als je een bril draagt - als je dat wil natuurlijk) met het zelfgenezend vermogen van het lichaam en de geest, zelf de richting in je leven te sturen, je lichaam te programmeren en herprogrammeren, celvernieuwing, lichaamsverjonging (chronologische leeftijd en biologische leeftijd), situaties beïnvloeden en naar je hand zetten waarbij iedereen 'winnaar' is door je eigen energie te verhogen, anders te communiceren, je innerlijke houding te veranderen en inspiratie en intuïtie te benutten, groepen begeleiden naar een samenwerking als een geoliede machine, je prestaties naar ongekende hoogten te tillen,...
Een mens is tot zoveel meer in staat dan er nu vaak 'geloofd' wordt. En daar begint het vaak al mee. Dat waarin je geloofd... Ik geloof dat ik een dt-'fout' maakte. :D En ik geloof dat, omdat we het zo geleerd hebben. Dat is gewoon wat we als standaard invoeren om de communicatie te optimaliseren uiteraard.
Kinderen, en ook volwassenen, worden vaak (zeker niet altijd) zóóó massaal beknot in hun ontwikkeling door wat we als 'ouderen' hen opleggen, van hen verwachten en hoe we hen in een bepaalde richting sturen. (Gelukkig komt daar stilaan verandering in.) Terwijl het eigen lichaam en de eigen-wijsheid vaak zelf aan ontwikkeling doen en weten wat geleerd wil worden en op welke manier. Mja, dat maakt het boeiend natuurlijk he, al die verschillende zijnswijzen...

Het is fijn als we elkaar kunnen begeleiden en ondersteunen in onze ontwikkeling, ons potentieel kunnen ontplooien en aan ieder de kans kunnen geven zijn visie te delen in plaats van het de kop in te drukken. Ieder zijn waarheid. Ook in kleuter- en lager onderwijs. We gaan steeds uit van een 'standaardnorm' en toetsen daar al de rest op af. Alles is in volle verandering, dus laat die normen ook maar mee veranderen. Niet vertrekken vanuit 'wat altijd zo is geweest' en daarop verder bouwen, maar kijken naar wat komt, wat de mogelijkheden en groeikansen zijn en van daaruit vertrekken om in die richting te bewegen. De mogelijkheden van elke mens, niet volgens wat de boekjes zeggen en wat is opgelegd, maar volgens hoe die mens zelf in elkaar steekt.
Leven is boeiend, leerrijk, verdomd pijnlijk soms ook... that's part of the game right. Let's move on!           

Verantwoordelijkheid nemen

Dansen, levensenergie, gezondheid en ziekte

DANSEN!

I love to dance, I really really love it so much... <3
Ik heb altijd al wel iets met dansen gehad. 't Is te zeggen. Als kind danste ik al graag en kon ik uitermate genieten van de kringdansjes met ma en broers en zussen. Als we er dan nog bij konden zingen was het geluk nog groter. Ik voelde me als kleuter ook best in mijn sas op een podium, zowel voor toneeltjes als voor dans. Na mijn hogeschoolstudies heb ik altijd graag willen dansen en het gelaten omwille van iets buiten mezelf - en dus eigenlijk ook in mezelf... Hoe dom kan je zijn? Hahaha. :-p 
Dansen DOE je gewoon, waar je ook bent! Vanuit jezelf, met je eigen lijf, in je eigen stijl, ook al is dat geen stijl, het is de jouwe! Als je er plezier en vreugde aan beleeft, waarom zou je het dan in wiens naam dan ook laten!?! Omdat de mensen kijken? Laat ze! Er gaat NIEMAND een scheef woord zeggen over het feit dat je op straat danst op het moment dat jij er zelf van aan het genieten bent! Ze gaan kijken, misschien iets bedenken en mogelijk even stiekem jaloers zijn omdat ze het zelf niet durven...Of er wordt wel iets geroepen. Wat maakt het eigenlijk ook uit... Niets! Ieder zijn geluk en eigenheid. En mogelijk komen er ideeën op bij jezelf van 'oei, ze kijken' en 'wat zouden ze nu denken'... Het zijn nét díe gedachten die je onzeker kunnen maken. Maar dat doe je zelf. Het zijn jóuw gedachten! Je maakt jezelf onzeker. Blijf dus lekker gewoon bij jezelf en geniet van het één zijn met jezelf, van het dansen met en vanuit jezelf. Geniet, en anderen genieten mee.

Wat ik dus eigenlijk wilde schrijven... Ik heb nooit goed kunnen kiezen wélke dans ik zou doen, omdat ik ze allemáál leuk vind. Zo nu en dan deed ik weleens wat proeflessen mee aan de academie, maar niet voor een volledig schooljaar. Want zo'n academiedansles is elke week hetzelfde opnieuw herhalen en op die manier iets opbouwen. Geen idee of ik daar op dit moment nog het geduld en de goesting voor heb (enkele jaren terug absoluut zeker wel, maar niet gedaan toen). Je moet het ijzer smeden als het warm is, right. Als de goesting er is, de energie, het vuur. Niet achteraf. Werkt meestal niet en heeft veelal niet hetzelfde effect als wanneer je het op het moment zelf doet. Langs de andere kant, wat niet geweest is, kan je op latere leeftijd nog steeds uitvoeren of weer opnemen.

FESTIVAL
En dan beland je ineens op je eerste meerdaagse festival ever, met blijven slapen enzo, wat je toch wel leuk vind. Je merkt wel dat er ergens onderhuids ook een gevoel aanwezig is van 'dit is niet waar ik op dit moment mee hoor bezig te zijn'. Dat neemt echter niet weg dat je ook gewoon kan genieten van wat is op dat moment. 
Het is er fijn vertoeven, gezellig en je bent fysiek wel aanwezig maar je merkt dat je toch zo af en toe even in je hoofd zit... Wat zo goed wil zeggen als: helemaal níet aanwezig. :D Als je gedachten afdwalen (en het gaat hier niet over dromerig zijn), dan ben je er niet. Niet vol in je lijf, met je volle aandacht en in je volle bewustzijn en met volle goesting en plezier aanwezig in dat moment. Nope...

Tot je op een volgende dansavond getrokken wordt door een ander geluid, een andere stijl, waarvan je misschien, zelfs van ver al, weet dat dat je meer zal liggen. Je bent nieuwsgierig en gaat erop af. De muziekvibes dringen je gehoor en je lichaam binnen. Voor je het weet sta je midden op de dansvloer van jetje te geven. Dit is het gewoon. Op dit moment. Hier vóel ik mezelf. Mijn lijf en al het leven erin. Ik geef eigenlijk helemaal niet van jetje. Ik sta hier gewoon mezelf te wezen. Met volle energie, volle goesting en hélemaal in mijn lichaam. De muziek en de stijl klinken me zeer bekend, maar ik vraag het toch nog even na voor alle zekerheid. Balkan. Gipsy Balkan. Ik laat me helemaal overnemen door de muziek, door mezelf. Want dat is wat er gebeurt. Niets opgelegd, geen uit te voeren pasjes, niemand te volgen en niemand te leiden. You're free to be yourself! Move your body the way it wants to move. Connect with who you want, whenever you want and leave again when it feels like going on. Zonder gedoe over ik wil nog langer met of bij jou zijn ofzo, gewoon in vrijheid, wat sowieso ok is. 

Even in het Nederlands: Je bent helemaal vrij om hélemaal je eigenste zelf te zijn, jouw lijf en leven te dansen! Je beweegt je lichaam zoals je dat zelf wil, zoals het wil bewogen worden. Je maakt contact met anderen zoals het komt, vrijwillig, spontaan, als vanzelf. En met even zo weinig 'moeite', met dezelfde flow ga je ook weer je eigen weg zonder daar enige woorden voor nodig te hebben. Héér-lijk! (Altijd een mooie metafoor voor waar je behoeftes liggen in dit huidige moment, je eigen belevenissen en ervaringen...:-p). 
Niet dat ik dansen met aangeleerde pasjes niet leuk vind hoor, in tegendeel... Zélf doen is gewoon hemels. Always. Niet always. Bijna. Soms even uitrusten en láten doen, anderen laten uitvoeren en even ontvangen kan ook hemels zijn. Maar dat leven vanuit je buik, vanuit jouw vreugde, vanuit wie je bent en helemaal aanwezig zijn, zó heerlijk. En wat misschien nóg fijner is: als je lang genoeg, vaak genoeg en diep genoeg aanwezig bent in je eigen inspirerende, creatieve en seksuele energie (yep, dat hoort er ook bij – zonder dat dat in dit geval ook maar iets te maken heeft met dat wat de doorsnee mens tussen de lakens doet – ok, uiteindelijk heeft het er wel mee te maken, maar het gaat hier om een bepaalde energie), dan neem je je hele pakketje aan levensvreugde en levensenergie mee in de andere gebieden van je leven, waardoor dat als vanzelf beter gaat stromen en je de dingen rondom ook veel gemakkelijker in een flow brengt, óók als ze je minder liggen. Je geeft er als het ware je eigen touch aan, wat vervullend is voor jezelf en verrijkend voor anderen (of afstotend, dat kan ook :-p – niet iedereen hoeft mee te gaan in jouw bruisende bubbel natuurlijk).

TERUG NAAR DE TENT
Ok, ik vul me nog even met 'mijn energie' – waarbij de aanwezigheid van andere mensen in dit geval trouwens ook van belang is, omdat ik graag mijn vreugde deel met anderen – en keer weer terug naar een andere danstent, waar dezelfde muziek gedraaid wordt als de voorgaande dagen. Ik hou echt wel van een beetje afwisseling af en toe. Te lang en teveel van hetzelfde, zonder enige afwisseling, daar word ik horendol van _ hoewel in dans altijd plezier kan gevonden worden en je steeds, op elk moment , je eigen dans kan dansen. Afwisseling en verandering brengt zuurstof, nieuwe wind en een verfriste kijk op de zaken.

Met dat mijn potje eigenliefde wat aangevuld is en ik weerkeer naar deze tent, dacht ik even - héél kort - pff, weg hier, dat heb ik nu wel even gehad, laat ik me nog wat verder opladen op de plek waar ik net vandaan kom. Toch bedacht ik me (met reden). Ik draaide de boel om. In plaats van te vertrekken vanuit de beleving hier en deze muziek, riep ik het gevoel van vreugde en vervulling weer op die ik daarnet ervaren had. Van daaruit vertrekkende, het gevoel van vreugde (en mezelf) ook te kunnen uitdragen in deze dansen, bracht meer spelplezier. Niet hetzelfde als bij het andere dansen, wel meer voldoening dan voorheen. 

Net dan werd er aangekondigd dat er geen specifieke dans gevraagd werd, maar dat je even vrij mocht zijn in wat je deed (wat altíjd zo is natuurlijk, maar veelal niet wordt gedaan...). Er werd vanalles door elkaar gespeeld en vanalles door elkaar gedanst. Ik leefde me uit.
Mijn danspartner wist me te zeggen dat het duidelijk was dat ik al eerder geïmproviseerd had. Ik noem dat in dit geval echter geen improvisatie, eerder inspiratie. Ik wil het eigenlijk geen woorden geven. Het is dat wat je voelt als de dingen vanzelf gaan en vanuit je wezen komen, je lijf in een flow. Vreugde, bezieling. Meer nog dan in Liefde met een grote L of het grote geluk, vind ik in vreugde – misschien is bezieling het meest juiste woord – in bezielde vreugde een van de hoogste vormen van 'geluk' en overvloed. En nog véél meer als ik het kan delen met anderen. Leg dat maar eens uit... je weet het als je het voelt, zelf ervaart.

LEVENSENERGIE, ZIEKTE EN GEZONDHEID
Daarmee is voor mij ook één belangrijke factor van gezondheid (= afwezigheid van ziekte) en ziekte aangeraakt. Maar ook een van geluk(zalig)heid, tevredenheid en overvloed. Als je voor jezelf weet wat je hélemaal in lijn met jezelf brengt of hoe je dat precies zélf kan doen in het moment, weten wat je vervult, waar je energie, vreugde, voldoening en nóg meer goesting uithaalt (ook al komt daar misschien veel 'werk' bij kijken, al voelt het dan vaak niet meer aan als werk), dan kan je jezelf steeds weer opvullen met die levenslustige energie. Is dit potje leeg of tot ver onder nul gezakt (en daarvan ken je de oorzaken vaak zelf...), dan is de kans groot dat het ook op de andere terreinen in je leven minder goed gaat, je je niet meer vervult voelt of minder voldoening ervaart en sneller uitgeblust geraakt. 

Gehecht zijn aan dingen of mensen van buitenaf of eerder het niet onthecht zijn, waardoor je opvulling, invulling en aanvulling zoekt van buitenaf, waarbij je als het ware 'plakt' aan anderen, zaken, situaties, jobs, kan met massa's energie gaan lopen.
Doen waar je hart ligt (jezelf zijn dus eigenlijk, vanuit jezelf, vanuit inspiratie, zoals jonge kinderen onbevangen en vol verwondering en vreugde in het leven staan), duidelijk kunnen aangeven wat wel en wat niet, wanneer wel en wanneer niet, met wie wel en wie niet, dragen bij tot je gezondheid en geluk. 
Ben je echt hélemaal in lijn met jezelf, dan maakt het op zich zelfs niet veel uit met wie en waar je verblijft, omdat je dan de hele energie en de boel 'naar je hand' kan zetten. Op tijd weer afstand nemen en de tijd nemen om jezelf weer op te laden op je eigen specifieke manier zijn een weldaad voor jezelf, de mensen rondom jou en uiteindelijk voor de wereld.

OMGAAN MET EMOTIES, GEVOELENS EN SITUATIES

P.S.: En het is echt wel scriptum,... je kan je ook helemaal levend voelen als je gewoon leeft, dat wanneer je boos bent ook echt boos bent, als je bang bent ook echt bang bent, als je verdrietig bent ook echt verdrietig bent en je rechtuit je gedacht zegt of wat er in je omgaat. Dat je niet gaat zitten analyseren van 'je bent niet je boze gevoelens, je bent niet je angst' en je kan dit op een andere manier uiten en zou ik dat nu wel zeggen en hoe ga ik het dan zeggen en dergelijke. Het heeft zijn nut te weten dat je erover kan nadenken en dat je niet je gevoelens en je gedachten bent en dat die er ook gewoon mogen zijn als ze er zijn. 

Het is vaak ook gewoon een 'heerlijkheid' op een bepaalde manier én bovendien 'gezond' om eens ff écht goed boos te zijn, écht verdrietig te zijn, écht angstig te zijn. 
Dat is eerlijk, je uit onomwonden wat er in je omgaat – zonder daarom 'schadelijk' te zijn voor je omgeving; terecht vanuit jouw beleving is terecht. 
Het is vaak ook gewoon veel duidelijker voor de mensen rondom jou. Iedereen weet wat er in je omgaat en wat ze aan je hebben. En net dat wordt vaak niet meer 'toegestaan' of geapprecieerd. Eerlijk en recht voor de raap zijn. Dat hoort niet...Je kan dat uiteraard op verschillende manieren uiten. Je kan daarover nadenken en bedenken 'welke manier is de beste optie', maar je kan het ook gewoon eruit flappen zoals het is. Net zoals je een vreugdevol gevoel vol overgave kan brengen. Je gevoel zíjn, er helemaal inzitten en het tonen zoals het is, zonder er teveel bij stil te staan of na te denken. 
Doe je dat niet en het is van belang voor jou, dan is de kans er dat het in je hoofd blijft malen en het zich in je lijf gaat vastzetten, opstapelen en/of het zich op een andere manier gaat uiten vroeg of laat. In ziekte, in pijn, in gedrag, in situaties. Kan je het zelf niet de ruimte geven, letterlijk, door het uit te spreken of er iets mee te doen, óf het voor jezelf zo een plaats te geven dat het voor jou ok is, dan zal zich dat kenbaar maken op een andere manier. Zowel bij kinderen als volwassenen. 
Zijn, doen, tonen, just the way it is, is misschien nog wel de meest gezonde manier van leven. Dan hoeft het zich ook niet in je lijf vast zetten. En een ander dat ook kunnen laten doen, laten zijn daarin, waarbij je dat niet op jezelf neemt, maar het van de ander laat zijn – en daar hoef je dus ook niet op te reageren, maar je kan wel je eigen idee daarover uiten zonder je daarom ook aangevallen te voelen bijvoorbeeld. Nuchter en aanwezig. 
Dit kan zich op een hoger bewustzijnsniveau afspelen, dat je opmerkt wat er gaande is en er heel bewust mee kan omgaan. Dat je tegelijk je ding doet én observeert. Of je ervaart het echt heel fysiek: je bent het, je doet het en je merkt tussendoor of achteraf op wat er geweest is. Beide manieren zijn nuttig, zinvol, leerrijk, hebben hun oorsprong en bepalen mee hoe de dingen verder verlopen.

't Is ff goed geweest voor nu. Amen en uit. Adem en uit.