Beweeg in de richting van je doel - Creatie vanuit verlangen - Actie bij vermoeidheid

Soms heb je in een andere richting te bewegen dan je bezig bent om te komen waar je wil geraken...

Eerst geloven en dan zien: vanuit een diep verlangen breng je dingen in beweging en treed soms ook synchronisatie op.

Bij vermoeidheid (niet-chronisch en niet-extreem) toch actie ondernemen is soms toch een uitweg naar meer energie!

'Gij kunt toch niks!' - Je kind kan vaak veel meer dan je zelf denkt - Begeleiden op een manier dat de verantwoordelijkheid in het juiste kamp ligt (5 min read)

Het gebeurt wel vaker: kinderen die gedrag vertonen waardoor bij vele leerkrachten, en soms ook de ouders, de moed in de schoenen zinkt of het niet meer goed zien komen wat betreft de leerstof. En uiteindelijk ook bij het kind zelf. Een kind waarbij de achterstand zich jaar na jaar opbouwt en het voor henzelf eerder 'toevallig' is dat ie 'erdoor' geraakt en naar het volgende leerjaar kan. En dat het een wonder zal zijn als dat nog eens zou lukken... Zo is er bijvoorbeeld ook Stefan (fictieve naam).

Stefan is op school, als enige van zijn klas. Hij zit in het vijfde leerjaar. Zijn klasgenoten werken van thuis uit. Hij staat bij de leerkrachten bekend als de jongen 'die zijn huiswerk niet maakt, geen moeite doet, liever gaat spelen, waar je aan moet trekken en sleuren om iets gedaan te krijgen'. Ik heb er al iets van gemerkt....

'Eén ding weet ik zeker: Er zit veel meer in dan er nu uitkomt.' 

Vandaag zet ik me bij hem. Hij vindt zijn werk saai en stom en wil er niet aan beginnen. Of één blaadje dan. Zóveel dat hij moet doen (9 bladzijden, een mix van wiskundeoefeningen)! Vandaag dus een beetje en de rest als hij thuis is of verspreid over de rest van de week. Zegt hij.
Heel veel excuses, verhaaltjes en uitvluchten. Over dat hij van zijn mama geen vragen mag stellen aan de juf voor uitleg. Dat hij zijn spelling thuis maakt met zijn mama, want zij kan dat beter uitleggen en dan is het ineens goed. Over dat hij het niet op school maakt, omdat hij anders geen huiswerk meer heeft en zich verveelt. (Thuis heeft hij ook de oplossingen liggen...) Over dat hij zich thuis beter kan concentreren, want daar staan zijn hamsters, zijn liefste vriendjes, en hoort hij het geluid van het aquarium van zijn broer, waar hij rustig van wordt. Ieder heeft zo zijn eigen manier van werken. 
Maar ook over dat hij niets moet hebben van zijn papa, dat die voor hem dood is. Over dat mama heel vaak zegt dat hij 'toch niets kan'. Dat ze heel vaak samen met hem huiswerk maakt. Ja, waarvoor zou je dan nog moeite doen natuurlijk... 
Wat zich thuis voordoet, speelt ALTIJD een rol. 

Ik heb veel gehoord van wat deze kerel vertelde. Wat er ook allemaal van waar is of hoe de vork ook in de steel zit, enkele dingen weet ik zeker: hij heeft een andere aanpak nodig dan totnogtoe gebeurd is. EN. Er zit veel meer in dan er nu uitkomt. 

Ik ben streng (eerder kordaat; streng in de zin van consequent) en laat hem duidelijk weten dat die bundel afgewerkt is voor hij naar huis gaat. Met woorden en intonatie die passen in dat moment. 
Als leerstof saai is, is het mogelijk óf te gemakkelijk, óf hij begrijpt er niet veel van. Ik gok op het laatste. Dat laat hij uiteindelijk ook meermaals weten. Hij werkt zelfstandig aan zijn tafel, ik aan de mijne. Met zijn lichaamstaal geeft hij heel duidelijk aan dat hij er geen jota van begrijpt. Hij vraagt echter niets, dus ik reageer zelf. 

'Ik laat hem heel duidelijk weten dat ik iets anders zie en 

dat ik in hem geloof.'

Ik vraag hem voor wie hij dat werk maakt? Voor mama of de juf of nog iemand anders? Waarvoor hij dat eigenlijk nodig heeft of kan gebruiken in het dagelijks leven? Wat hij kan doen als hij iets niet begrijpt, ook als hij alleen is? Wat je kan doen met opmerkingen van anderen als ze iets over hem zeggen... 

Ik zie hem mogelijk niet meer 1 op 1 dit schooljaar en laat hem heel duidelijk weten dat ik iets anders zie en dat ik in hem geloof. 

Alleen in de klas

Even later zit hij helemaal alleen in het kleine lokaal. Ik hou een tijdje toezicht bij andere kinderen. Als ik terugkom, is er niemand te zien. Stefan is gaan spelen en zijn bundel is (bijna) volledig ingevuld. Hij deed op een kwartier 3 bladzijden. Daar zou hij anders een hele dag voor nemen. Niet alles is juist, maar dat terzijde. Je ziet heel snel waar met de klak naar gesmeten is en waar iets niet begrepen is.
Dat was duidelijk (ik heb hem de week voordien ook al bezig gezien): geen leerkrachten om hem heen die zagen of opmerkingen maken, geen vriendjes die kunnen afleiden, geen computer die voor afleiding zorgt,...
Enkel stilte, rust en Stefan met zijn werk. 

'Kinderen kunnen écht véél meer dan we vaak zien. Of geloven. En eigenlijk kan net dat idee

een groot verschil maken.'

Voor wat hij niet afwerkte, roep ik hem terug naar binnen. Weer opmerkingen. Ik geef uitleg over de leerstof, want die begreep hij niet. Hij dacht zelfs dat het nieuwe leerstof was, wat overigens wel kan. De basis 'is poepsimpel, dat kan elke kleuter', liet hij weten. Die basis is dan ook het belangrijkst, maak ik hem duidelijk. En dat hij dus wél wat kan. De oefeningen laat ik hem opnieuw maken. In no time is hij klaar. Vetten duim! Een hele bundel afgewerkt!

Het is niet dat het nu opgelost is. Verre van. Zijn juf bracht ik op de hoogte. Ik hoop wel dat ik toch iéts heb kunnen duidelijk maken. 

Kinderen kunnen écht véél meer dan we vaak zien. Of geloven. En eigenlijk kan net dat idee een groot verschil maken... Hen de verantwoordelijkheid geven over hún verantwoordelijkheden en die van jezelf als begeleider ook opnemen doet wel degelijk wonderen. 
Niet dat de klasleerkracht niets doet. Met 20 kinderen in de klas heb je heel wat om handen.     

Energiek je dag beginnen of een lekkere opkikker tussendoor

Wat is goed om je immuunsysteem te verbeteren, je bloeddoorstroming te optimaliseren

 en met frisse energie je dag te beginnen? Niets minder dan een verfrissende douche! 

Teleurgesteld / ontmoedigd? (4 min read)

Ben je weleens teleurgesteld of ontmoedigd?

Verwachtingen
Dat heeft alles met verwachtingen te maken. Met het gat tussen wens en werkelijkheid dat niet gedicht is. Tussen wat je wil en wat is.
Je verwacht dat er iets gaat gebeuren en het gebeurt niet.
Je verwacht van jezelf dat je zus of zo handelt en je doet of deed het niet.
Je verwacht van een ander dat die dit of dat doet en dat gebeurt niet. Of dat iemand is zoals je had gehoopt en dat blijkt toch anders te zijn.

De dingen zijn anders gelopen dan je gewenst of gehoopt had.
Allemaal verwachtingspatronen. Het kan alleen maar uitdraaien op teleurstelling als je gehecht bent aan een uitkomst. Mogelijk ben je zelfs boos of gefrustreerd hierover. 

Ontmoediging
Ontmoediging steekt de kop op wanneer je té vaak teleurstelling ervoer. Of wanneer de uitdaging heel erg groot was en je 'niet slaagde'. Zo'n stevige domper kan ervoor zorgen dat je voor een langere periode 'out' bent. Geen zin meer. Het hoeft niet meer. Je ziet het niet meer zitten. Het lukt toch nooit... Allemaal ideeën die de kop op kunnen steken. En je uiteindelijk niet veel verder helpen.

Uitkomst
Het voordeel van een teleurstelling, is dat je wéét wat je anders wil. Je had immers gehoopt op iets anders, een andere uitkomst, een andere handeling, een andere reactie of mogelijkheid. In veel situaties kan je dus iets leren van je teleurstelling en maken dat het een volgende keer anders verloopt. Soms kan je het nog vrij snel omkeren of zo reageren dat je teleurstelling wordt opgeheven en je alsnog voor elkaar krijgt waar je naar uitkeek. Soms heb je dingen gewoon te aanvaarden zoals ze zijn voor je weer verder kan om er al dan niet iets mee te doen. Ook je boosheid - als die er is - herkennen en erkennen kan helpen. Soms is het niet voldoende om je boosheid verbaal te uiten en ontspan je hier wél in wanneer je het teruggekoppeld krijgt (door iemand anders of zelfs door het geschreven te zien staan en jezelf te bevragen en te bevestigen): 'Ben je boos?' 'Ja, inderdaad, ik ben boos.' Simpelweg ruimte hieraan geven kan ontspanning brengen en een nieuw uitgangspunt.  

                        'Zolang je leeft zijn er mogelijkheden 

                    en kan het nog alle kanten op!'

Bij ontmoediging is de moed je in de schoenen gezonken en vraagt het mogelijk net even meer wilskracht, oppep, aanpak om jezelf weer op de rails te zetten. Je omgeving kan daarin een cruciale rol spelen. Is die er niet of niet erg helpend, dan is het aan jezelf - en uiteindelijk is dat altijd zo - om jezelf weer op te rapen of dat te doen wat nodig is om je weer op de rails te zetten. Er is maar 1 persoon die jou gelukkig kan maken en dat ben je zelf.
Terug starten met wat je blij maakt en/of waarmee je stopte, een andere uitdaging aangaan, een andere aanpak... zijn mogelijkheden, al dan niet met externe hulp. Depri doen doe je zelf, dus kan je evengoed weer die glimlach opzetten, ook al duurt het even langer.

Wat wil je? Wat heb je nodig?
Twee vragen die je er even bij kunnen laten stilstaan bij wat je nu eigenlijk wil. Weet je dat, dan kan je daarin al verder. Soms heb je ook iets nodig om dat te doen wat je wil. Dat kan gaan over moed, lef, ballen, over geld, over tijd, over hulp, materiaal, gezelschap... Ook daarin kan je om hulp vragen als je het niet onmiddellijk vanuit jezelf doet of het je mogelijk alleen even niet lukt.

Opgelet!
Zorg ervoor dat je van teleurstelling geen patroontje kweekt. Dat werk je namelijk heel snel in de hand, alleen maar teleurstellingen en dingen die mislukken.
Het tegenovergestelde van teleurstelling is tevredenheid of succes. Je zal voor kleine en grote successen kunnen zorgen, kijken hoe je dat doet en dat vooral blijven doen. 
Er is namelijk een strategie voor beide. En die doe je zelf. Zet je jezelf in situaties die gedoemd zijn te mislukken? Kijk je enkel naar wat niet lukt? Doe je aan self fulfilling prophecy (zie je wel...). Of grijp je mogelijkheden die je al op voorhand of op langere termijn blij maken? Zie je in alles een positieve kant en kan je daarmee verder? Je kan het kweken, zowel teleurstelling als succes.
Zolang je leeft, zijn er mogelijkheden en kan het nog alle kanten op. Choose the things that make you feel better. 

Het verankeren of vastleggen van je kleine en grote overwinningen, je gelukjes en fijne momenten, zijn een handig hulpmiddel. Een herinnering aan fijne momenten, waar je steeds opnieuw kan naar teruggrijpen. 

'Is de dag niet je vriend geweest, dan is hij je leraar geweest.' Ook daaruit kan je dingen neerschrijven of 'verwerken' in een tekst, lied, creatief iets. Leerrijk en zo heeft het ineens een plaats gekregen.