Die vraag stel je niet als je in flow bent. Of als je kijkt en leeft als vanuit kinderogen. De weg wijst en ontwikkelt zich dan als vanzelf. Je weet het gewoon wat je wil of hebt te doen en je voert het ook gewoon uit zonder al teveel boe of ba.
Ben je ziek?
Wens je healing?
Loop je met fysieke kwalen of muizenissen en donkere gedachten rond?
Wens je de oorzaak te weten van waar een lichamelijke kwaal vandaan komt om het nadien beter een plek te kunnen geven?
Maar ook: Je hebt het heel goed en je lijkt toch nog iets te missen.
...
Bij al deze situaties kan je de vraag stellen: waar wil je naartoe?
Belangrijker nog te willen weten waar iets vandaan komt is:
Hoe zou je willen dat het is? Wat is er dan anders dan nu? Wat zou je dan wél kunnen wat je nu niet kan? Hoe ben je en wat doe je als je af bent van waar je je nu in belemmert?
Dit brengt in heel veel gevallen beweging en vooruitgang in je systeem.
Uiteraard is daar ook enige actie voor nodig.
Anders gaan denken, een andere uitkomst of focus fantaseren is op zich ook al een actie.
Verbeelding en visualisatie zijn heel sterke middelen om iets te bekomen. Je hersenen maken immers geen onderscheid tussen iets wat je echt beleefd hebt of iets dat je jezelf verbeeldt. Dat verbeelden heb je dan wel op zo'n manier te doen alsof het echt is, met het gebruik van al je zintuigen en je hele voelende wezen. Met je hoofd alleen kom je er niet.
Kleine dingetjes, met soms verbazingwekkende resultaten...
