Zo wil ik niet leven - of leven alsof je met pensioen bent - focus en aandacht

Deze voormiddag... werk voorbereiden. Alsof daar veel van in huis kwam op dat moment. Eerlijk. Op de middag: naar de winkel voor eten. Buitenkomende met de fiets in de hand: Wát een héérlijk weer! Zacht van temperatuur en waaierig winderig. Hou ik wel van. Ik wil weer veel vaker buiten zijn. De wereld in. Op avontuur. Niet dat dat in huis niet kan. Avonturen zijn er ook binnen die vier muren. Maar. Meteen nadat ik die wind voel, reist bij mij de gedachte: zo wil ik niet leven, zoals ik nu leef, zoals mijn leven nu ingedeeld is en opgevuld wordt. Dit is niet wie ik ben, waar ik voor sta en waar ik in geloof.

Heb ik dat eerder al gedacht 'Wil ik dit nog wel?' Jazeker. Ik worstel er nog mee. Los daarvan, en alles wat ik onderhuids niet leefde of oploste wat eigenlijk niet om een oplossing vroeg maar om leven, ontwikkeling, actie, doorzetten of doorgaan, volledige overgave en volharding van tijd tot tijd...
Heb ik eerder al wél ten volle mezelf geleefd en geluisterd, geuit, gevolgd naar wat er zich van binnenuit ontsproot? Absolutely (anders zou ik dit nu niet schrijven) en dat.is.gewoon.heerlijk de max!! Vliegen op gelukzaligheid, bruisen van energie, vitaliteit en levenslust, leven alsof je met pensioen bent, ook al ben je aan het 'werk'. Alle dagen vakantie, terwijl je doet wat je graag doet en bezig bent met wat je graag bezig bent. Geïnspireerd en met goesting. Of balend en net zo goed daar iets mee aanvangen. Making a hit of your shit van tijd tot tijd.

Meteen ook herinner ik me een zinnetje dat me ooit is meegedeeld geweest met betrekking tot mijn leven: 'Wil ik dit nog wel? Wil ik nog langer leven in systemen die niets met de werkelijkheid te maken hebben?' Het is hier helemaal op zijn plek. Ik geloof in andere dingen en ja, die heb ik reeds geleefd, beleefd, ervaren. En naar buiten gebracht. Misschien niet ten volle naar mijn goesting, maar altijd zoals het klopte in het moment. Ook als het niet klopte of ik m'n hoofd even liet hangen.

Maar ter plaatse blijven trappelen, een leven levend dat niet bij je past? Da's geen goed idee. Word je echt niet blij van. Vertrekken vanuit pijntjes in je lijf en weten dat er nog pijnlijke dingen gaan komen? Uhuh, not the way to live. Tenzij je er je levenswerk van maakt en er helemaal je ding in vindt. Kan ook. Elk pijntje heeft immers een oorzaak, een oorsprong en kan ook weer verdwijnen. Kan helemaal, van daaruit vertrekken, en is nog meesterlijk fijn leven ook.
Pijnlijke momenten kom je sowieso tegen in je leven. Laat het dus daar niet vanaf hangen of je nu wel of niet iets doet. Ook ziekte hoeft geen belemmering te zijn in je bewegingsvrijheid om van je kamer een plek te maken waar je je in thuis voelt, of op de momenten dat het wel even kan eens lekker gek te doen. Sterven doen we uiteindelijk toch. Pijnmomenten komen we ook tegen. Groeimomenten en groeikansen ook. En laat je die liggen, dan kom je die mogelijk weleens terug tegen. Maar laat het je niet belemmeren of tegenhouden dat te doen waar je je vrijer en blijer door voelt. Hoe miserabel je je soms ook kan voelen. Het kan altijd anders. Alleen al je ideeën m.b.t. wat je tegenkomt maken dat je handelt of niet handelt. Mogelijkheden dienen zich aan als je jezelf toelaat het te beleven en te ervaren. Ook, zéker ook de dingen waar je nooit aan denkt of van zou durven en kunnen dromen, waarvan je denkt dat ze niet voor jou zijn weggelegd of dat iets niet kan omwille van je situatie nu...buiten de gekende kaders denken - zeker als die zijn gekrompen - kan je wereld (opnieuw) doen opengaan. Als je merkt dat je veel zaagt en klaagt: stoppen met zagen en in actie komen. Maak zelf dat die boelt verandert. Doen wat je hebt te doen, wat je wil doen. It's up to you. Maak het naar je zin. Met focus en volle aandacht. Dan hoef je niet te klagen.

Wat angst betreft... laat die niet je leven bepalen. Angst is bijzonder nuttig. Je leert ervan wat wel en wat niet. Je leert ervan dat het eigenlijk vaak ongegrond is. Je leert te controleren wat om controle vraagt en los te laten waar je niet aan vast hoeft te houden. Je leert onderscheid te maken tussen waar je echt voor moet uitkijken en welke angst je nu net wel hebt te gebruiken, doorheen te gaan, te volgen. Intuïtie en groeikansen. Facing all your fears maakt je sterker, krachtiger en leert je omgaan met situaties, leert je wie je bent en wat je ermee kan.
Er zijn oneindig veel mogelijkheden in het leven en ontzettend veel manieren om je leven te leven. Het ineens helemaal om te gooien. Flink veel fouten te maken en te botsen met alles wat je tegenkomt. Of net heel wat suc6ervaringskes te beleven. Mooie momenten. Van wat wél werkt en klopt en bruist voor jou, leer je dat je voor die dingen vaak geen rekening hebt te houden met anderen, of de mening van anderen. Van wat niet werkt leer je vinden hoe het wel kan. Wat wél werkt. Voor jou. Van waar je je goed bij voelt. Op dit moment in je leven, want tijden, goestingskes en interesses kunnen veranderen.

Je hoogste potentie leven vanuit je essentie is uiteindelijk waar ieder mens naar verlangt. Of op z'n minst tevredenheid met wat is, in het moment. Als je klaar bent met dingetjes die niet stroken met je wezen of waar je echt genoeg van hebt, ga je het als vanzelf anders doen. In elk gebied van je leven. Iedere keer opnieuw. Voor ieder van ons. Kan je je geluk en wijsheid vinden in een leven als straatbewoner? Evenzogoed. Ook dat kan bijzonder verrijkend en aangenaam leven zijn. Je houding daarin bepaalt alles.

Een fijne waaierige winderige zondag nog. Een goed moment om uit te waaien. 

How to create a componist? Ruimdenkendheid stimuleren, mogelijkheden benutten en creëren

6e leerjaar, zedenleer. We doen een lesje rond vriendschap en liefde. Wat is dat precies en ook, wat ontvang jij graag, wat maakt dat jij je gezien, gewaardeerd, aanvaard/erkend en betrokken weet en hoe toon jíj dat vanuit jezelf aan anderen, die vriendschap en die liefde? 

Als creatieve verwerking krijgen de kinderen de opdracht iets te maken, zeggen, doen vanuit hun hart voor een geliefde. Een geliefd iemand kan uiteraard alles en iedereen zijn. Je kan heel erg veel houden van je huisdieren bijvoorbeeld, van planten, van vrienden en vriendinnen, je ouders, broers, zussen, familie of van je liefje. 

Voorbeelden en ideetjes werden aangehaald en zelf gaf ik ook enkele ideetjes. Eentje daarvan is een liedje maken. Dat werd opgepikt door R. 'Leuk idee!' zegt hij. 'Dan heb ik die muziekschool misschien dan toch niet voor niets gedaan.' 

Er ontstaat een klein klasgesprekje rond muziekschool en vooral de notenleer dan, wat voor heel wat kinderen die notenleer volgen maar een saaie bedoening is en weinig zinvol. R. zet ondertussen noten en tekst op papier, voor het ritme, de melodie zit in zijn hoofd. Sterk werk vind ik het. 

'Ik heb een liedje gemaakt', zegt ie. De anderen reageren enthousiast met zaken als 'plaat van maken!', 'later beroemd', 'inzenden voor de radio',... Tof, zo'n reacties van je klasgenoten. Dat scheelt een pak met boegeroep of minimaliserende opmerkingen. Dat werkt zeker stimulerend, los van wat hij er uiteindelijk mee doet natuurlijk. R. blijft er heel rustig bij. Hij heeft immers straks ook nog zijn drumexamen waar hij wat spanning voor voelt. 

'Ik wordt componist', zegt ie. 'Je bent al componist,' kom ik even tussen. Hij schreef immers zonet een liedje, zomaar, out of the blue. 'Ik ga liedjes schrijven. Ik ga beginnen als ik 16 ben', gaat R. verder. 'Dan kan ik het misschien wat beter.' 

'Iedereen kan dat toch, liedjes maken, zelfs kleuters doen dat', laat ik me met veel respect in mijn intonatie ontvallen. Dat komt vanzelf, toch? Je kan starten wanneer je wil, Mozart was ook vier weet je wel...' 

R. fronst zijn wenkbrauwen. Je merkt duidelijk dat zich nieuwe ideeën en mogelijkheden in zijn brein ontwikkelen. Het is een nuchtere kerel en zal er het zijne mee doen, niet omwille van een ander of wat iemand heeft gezegd, maar voor en vanuit zichzelf, zoals het hem past. 

Je hoeft niet te wachten met dingen waarmaken tot je ouder bent. Dat mag zeker natuurlijk, maar het hoeft niet.   

'Ik ben een componist', zegt ie wanneer hij de klas uit wandelt bij het belsignaal. Volgende week geeft hij een mini-optreden in de klas. Ik kijk ernaar uit!   

Het geheim van een goeie massage (geven)

Wanneer geef je een goede massage? Hoe weet je dat het goed is voor je cliënt?

Uiteraard kan je dat verbaal aangeven dat wanneer iets pijn doet, te hard of te zacht is of mag aangepast worden, dat ook even wordt meegedeeld. Als masseur merk je vaak zelf ook wel waar er lichaamsdelen zijn die even extra aandacht mogen krijgen.

Wanneer verander je naar een andere kneep of greep, een andere manier van aanraken?

De beste barometer, naast de al dan niet verbale reacties van je cliënt, ben JIJ ZELF! Zolang het voor jou nog fijn is, zit je goed. Begin je na een tijdje dezelfde beweging wat vervelend te vinden? Het ideale moment om te switchen naar iets anders! Een massage mag aangenaam zijn voor zowel je cliënt als voor jezelf. Als jij er als masseur zelf ook maximaal van kan genieten iemand een massage te geven, dan heeft dat alleen maar profijt, voor beide personen.

Mijn cliënt valt in slaap!!

Ideaal! Een extra signaal dat je het goed hebt gedaan of goed bezig bent. Als je zo'n diepe ontspanning kan teweegbrengen dat ie in slaap valt, heb je goed werk geleverd. Je weet nooit in hoeverre een massage doorwerkt op iemands systeem. Mission accomplished!