dinsdag 28 januari 2014

Jaloezie

17/5/2013

De voorbije week werd ik geconfronteerd met een gevoel waar ik nog niet eerder mee in contact kwam _toch niet op deze manier: jaloezie binnen de liefdesrelatie (van mijn kant). De laatste twee dagen was dat zelfs zo extreem, dat ik er boos voor was op mezelf: hoe onnozel kan je zijn. :-p
Jaloezie kan zich weleens voordoen als je partner bijvoorbeeld naar ander vrouwelijk of mannelijk schoon kijkt, al dan niet van achter een zonnebril. Geheel natuurlijk, iedereen doet het, ikzelf ook. Vanwaar dan die jaloezie?

Van voorbijgaande aard
Ik vertelde mezelf dat jaloezie slechts een gevoel, een idee is en dus van voorbijgaande aard. Het is niet wie ik ben. Ook de voorbije nacht voelde ik nog steeds een vorm van ietwat angstige jaloezie. Ik zocht zelfs een manier, dat was ik toch van plan te doen, om daarmee om te gaan. Nu, vandaag en op dit moment, is dat gek genoeg niet meer nodig. Ik heb uit mezelf gedaan wat nodig was om er voorgoed mee af te rekenen (of toch tot het moment dat mijn feeling-good-vibes weer wat weggeëbd zijn. Dat zal dus iets korter zijn dan voorgoed. :-p) 

Open communicatie
Wat wel helpt, is open communicatie met je partner. Vooraleer je allerlei doemscenario’s begint te bedenken, is het nuttig erover in gesprek te gaan. Door erover te praten, weet je of je met waanideeën rondloopt of niet. Klopt het wel, wat ik mezelf hier aan het wijsmaken ben? Of ben ik hier zelf een plaatje aan het invullen vanuit de ogen van mijn partner zoals ik het zelf niet graag zou hebben? Je eigen gedachten komen in zo’n geval in veruit de meeste gevallen niet overeen met de realiteit. Erover communiceren kan een enorme hulp zijn! ;-) Tegelijk kan je loskomen van het idee dat het van anderen afhangt hoe jij je voelt of gedraagt. Of dat je dat van anderen nodig hebt om je goed te voelen.

Eigenwaarde
Als je jaloers bent, zegt dat ook iets over jezelf: je voelt jezelf niet goed genoeg zoals je bent, je potje met eigenwaarde is niet voor de volle 100% gevuld of je komt niet tegemoet aan een wens van jezelf. Op vlak van relaties gaat het vaak om je eigenwaarde. Over geloven in jezelf. Over weten dat je de wereld waard bent. Dat je helemaal ok bent zoals je bent. Als je jezelf super in je vel voelt, word je niet overvallen door gevoelens van jaloezie. Dan kan je in de plaats daarvan zelfs bewondering tonen. Negatieve emoties krijgen dan helemaal geen vat op jou.
Voel je je echter minder dan anderen, zullen gevoelens van jaloezie sneller de kop opsteken. Ben ik wel goed genoeg? Ziet de ander me nog graag? Gaat ie me in de steek laten? Afwijzen? Je krijgt het door je omgeving gewoon terug gespiegeld. 
Heel vaak gebeurt dit door de mensen die het dichtst bij jou staan of de mensen waarvan je dat het minst verwacht. Je partner gaat bijvoorbeeld de prestaties of het voorkomen van anderen in de verf zetten. Heb jij daar last van, dan mag je er zo goed als zeker van zijn dat je je minder voelt. ('En ik dan?') Vaak door dingen die je meemaakte in je jonge leventje. Dat kan iets heel banaals zijn. Het (willen) voldoen aan de verwachtingen van je ouders of andere volwassenen. We kennen het allemaal wel op een zekere manier.
UIteraard ben je net zoveel waard als gelijk welke andere mens. Eén uitweg hieruit is zoals met alles: niet bij de pakken blijven zitten en actie ondernemen! Zoek iets waar je zelf heel goed in bent of wil worden en ga ervoor! Apprecieer de eigenschappen die je in die anderen ziet die voor jaloezie zorgen ook in jezelf. 

Positief
Uiteraard spelen er ook andere dingen mee. Een gezonde jaloersheid mag er zeker zijn. Het zorgt ervoor dat je op je strepen staat en je niet de kaas van je brood laat eten. In die zin kan een geringe vorm van jaloersheid juist je actie ondersteunen en je zelfvertrouwen een boost geven.
Als het gaat over jaloersheid tegenover anderen op vlak van prestaties of manifestaties, gaat het veelal over een of meerdere eigen dromen die je niet verwerkelijkt ziet. Die ander heeft dit of dat, doet dit of dat en ik wil dat ook, maar kom er niet toe. Je kan het evengoed een vorm van zelfmedelijden noemen. Daar valt wel wat aan te doen.

Herkenning van je emotie
De herkenning van je emotie is al een eerste stap. Een onderliggende emotie bij jaloezie is vaak boosheid en/of frustratie. Boosheid wijst vaak op het niet respecteren van onze eigen grenzen. Het geeft aan waar we anderen over onze grenzen laten gaan: ‘Ik wil eigenlijk niet dat het zo wordt gedaan, maar ja, ‘k zal het dan toch maar toelaten, want anders,…’.

Onderliggende behoefte
Jaloezie en boosheid zijn dus goede indicators voor je eigen ontwikkeling naar meer evenwicht in jezelf. Ze vertellen iets over jezelf. Als je je ervan bewust bent wanneer je boos of gefrustreerd bent, kan je je onderliggende behoefte achterhalen. Eens je dat weet, is de stap klein(er) om er iets aan te veranderen. Give it a try! J




Reactie op artikel in De Morgen: ‘Steeds meer moordende psychopaten in België’

19/12/2013

Geachte heer Vermassen,

Graag zou ik reageren op uw bevindingen omtrent het stijgend aantal psychopaten in België. U meent niet te weten wat de oorzaak hiervan is. Alsook bent u van mening dat de maatschappij hieraan weinig kan doen. Met alle respect.
Welnu, maatschappij staat voor ‘samen-leving’. En samenleving staat voor - ik citeer uit wikipedia:

“Samenleving
Onder een samenleving wordt verstaan een groep mensen die samen een half-gesloten systeem vormen en waarbinnen interactie bestaat tussen de leden die van die groep deel uitmaken. Hoewel de mens ook samenleeft met dieren en dingen, staat het netwerk van relaties tussen mensen centraal. De samenleving is het studieobject par excellence van de sociologie. Afhankelijk van de context kan men het begrip samenleving beperken of uitbreiden van minimaal twee personen tot bijvoorbeeld een gezinwoongemeenschapstadstaat of de gemeenschap van alle mensen.
Algemeen
Het belangrijkste verschil tussen een samenleving en een groep dieren is dat mensen bewust vorm geven aan hun samenleving. []  In de opvoeding wordt aan de nieuwe leden van een samenleving duidelijk gemaakt hoe men zich dient te gedragen. Het gaat hierbij om normen, waarden, regels en wetten, die op hun beurt zijn ontstaan met het oog op een zo goed mogelijke, voor alle leden leefbare samenleving.
[] In een ideale maatschappij heersen rechtvaardigheidvrede en geluk voor alle mensen.  Meestal heeft het ook te maken met de vrijheid van meningsuiting, die vrij breed op te vatten is. [] http://nl.wikipedia.org/wiki/Samenleving
Het mag duidelijk zijn dat we met z’n allen samen iets werkelijk kunnen veranderen door de onderlinge relaties te optimaliseren. Daar stuiten we reeds op een item waaraan gewerkt kan worden: relaties. Inzicht in de ontwikkeling van relaties, inzicht in de verschillende manieren waarop mensen communiceren en informatie verwerven, inzicht in het waarom mensen op een bepaalde manier reageren en hoe je daar als buitenstaander mee kan omgaan zonder jezelf daarin te verliezen (denk hierbij bv aan 'pest'gedrag), inzicht in de behoeftes van mensen en hoe deze te vervullen _ van binnenuit en niet van buitenaf. Bovenal – om het even apart te vermelden – is er inzicht nodig in de manier waarop je kinderen (en de nu zogenaamde ‘beschadigde’ volwassenen) hun eigenheid, zelfvertrouwen en positieve zelfbeeld kan laten behouden of terug versterken. Dat zijn zaken die niet worden aangeleerd; niet in het modale gezin en niet op de meeste scholen. Nochtans is dat essentieel voor een gelukkig leven.
Er is in onze maatschappij nog heel wat werk te verrichten met betrekking tot onderwijs, opvoeden en gelukkig samenleven. Het gezin waarin een kind opgroeit legt de basis voor de rest van zijn leven. Als het daar reeds ‘misloopt’, vaak door onwetendheid, is het niet eenvoudig om dat weer recht te trekken. Een kind heeft nestwarmte nodig, een gevoel van veiligheid en geborgenheid, liefdevolle ouders én begeleiders als leerkrachten, onthaalouders,…., vrijheid om zichzelf te ontdekken en te ontwikkelen in zijn eigenheid, grenzen om te kunnen functioneren binnen diens eigen structuur.
Maar al te vaak worden kinderen nu beknot in hun groei. Er worden hen ook opmerkingen naar het hoofd geslingerd (door die vaak onbewust ‘gekwetste’ volwassenen), waardoor hun zelfvertrouwen wordt aangetast en ze zichzelf afsluiten ter bescherming _ met alle gevolgen van dien. En dat enkel en alleen omdat onze gehele samenleving is gebaseerd op systemen, structuren en methodes die vanuit een ‘hogere’ instantie worden opgelegd en waaraan voldaan ‘moet worden’.   
Gevangenissen zullen (op zéér lange termijn) niet meer nodig zijn, evenals onderwijs in de huidige vorm. Vorming in de bovenvermelde zaken, in de werking van eigen lichaam en geest (in de breedst mogelijke zin van het woord), is essentieel voor een blijvende, positieve verandering.
Als maatschappij – en zelfs als individu – kunnen we, naar mijn mening, dus heel wat doen om iets aan de basis te veranderen, zodat ‘remediëren’ in de bijzonder verre toekomst niet meer nodig is.

Met hoogachting,


Leen Lemmens

maandag 27 januari 2014

Leef en geniet!

2/1/2013

Tja, wat wil dat eigenlijk zeggen, leef en geniet? Van jongs af aan worden we gestimuleerd om te doen wat anderen ons zeggen en je eigen vreugdjes te verdringen. Als je nog een baby bent, hebben ouders vaak graag dat je snel kan praten, zodat ze beter begrijpen wat je wil zeggen. Als je eenmaal kan praten, hebben ze misschien liever dat je eens wat meer je mond houdt. Je hebt nog eerst uit te vissen hoe je in elkaar zit, wie je bent, wat al die gekke gevoelens en emoties met je doen en hoe je omgeving erop reageert. Vaak krijg je niet de kans om je gevoelens volledig te doorleven en te beleven, omdat het ‘zo niet hoort’.
 
Nog voor je 6 bent, ben je al helemaal geconditioneerd en doe je vooral wat anderen van je verwachten. Erg eigenlijk. Denk maar eens aan een kindje dat huilt of boos is. Wat is vaak de reactie? ‘Maar je moet toch niet boos zijn. Da’s voor niks nodig.’ Of ‘Je moet zo flauw niet doen. Doe die tranen maar rap weg!’ Ook in onze eigen ontdekkingstochten worden we vaak als kind afgeremd. Pas op voor dit! Pas op voor dat! Wees voorzichtig! Maak je kleren niet vuil! Zit netjes op je stoel met je voeten voor je en een rechte rug! Jij draagt die kleren, want anders… Wij als volwassenen hebben al die ervaringen reeds in onze rugzak zitten, kinderen niet. Door hen te overladen met onze eigen angsten (Je gaat daar niet op, want je kan vallen...!), ontnemen we hen de ervaring. En net dié ervaring hebben ze nodig om te achterhalen waar ze op moeten letten, om hun eigen grenzen te verleggen, om het volgende keer anders en beter te kunnen doen. 
 
Onlangs had ik enórm veel zin om, bij pakweg 10°C, met mijn blote voeten door strandzand en zeewater te badderen. Ineens komen er allerlei gedachten je hoofd binnen. Zo van: ‘ja maar, ’t is daar te koud voor’ of ‘wat zullen de anderen zeggen’ of ‘dan krijg je een verkoudheid’. Die ja maars werden snel opgeborgen en ik ging ervoor. Volg je hart is het motto! Volg dat gevoel, dat idee waar je zo blij van wordt!
 
Schoenen en kousen uit, broekspijpen opgerold en go! Hééééérlijk! Genoten dat ik heb! Samen met mijn kinderen. Zij waren eerst verbaasd. Mag die kousenbroek echt uit? Mogen we met onze voeten in het water? Mogen we echt door het zand rollen? Maar dan hangt de auto vol zand en dan…. Niet ja maren, spelen! Daarna keren we ons ’t binnenste buiten en schudden we al het zand eruit. Géén zand in de wagen, géén zand in de schoenen. Wel goed naar je lijf luisteren en op tijd terug in je kleren, zodat je de afkoeling voor bent. Wij hebben genoten, genoten, genoten, radslagjes gemaakt, zandengeltjes, strandtekeningen, even met de voeten in het water, véél rondgelopen en tikkertje gespeeld en bovenal, gelachen! Even weer kind zijn en genieten van de kleine dingen! Waarom zou je het laten?
 
Veel voorbijgangers keken ons aan met een verschillende uitdrukking. Sommigen hadden duidelijk hun bedenkingen bij zo’n zotte plannen. Anderen ontnamen hun kinderen (en zichzelf) de vreugde en het plezier _ hoewel ze er zin in hadden en er om vroegen _ omwille van de gekende redenen: te koud, zand in de schoenen en de auto. Dat is duidelijk je ego dat je voor het lapje wil houden.

Wij hebben alvast genoten als kinderen en daarbij héél veel energie opgedaan. Wat anderen ook zeggen, wat de ‘ja maars’ in je hoofd ook beweren, je hart heeft altijd gelijk! Zoals ze zeggen: blijf bij je eerste gedacht, go with the joy en leef!

Frustratie ombuigen in actie

16/02/2013

Mensen die heel erg aan zichzelf aan het werken zijn of bezig zijn met dichter tot zichzelf te komen, komen vaak op een punt dat frustratie niet ver te zoeken is. Je ont-dekt allerlei zaken, zowel over jezelf als over je naasten. Je gaat dingen ‘zien’, die anderen niet onmiddellijk zien. Dat kan zeer frustrerend zijn.


Via familieopstellingen of middels eigen observatie binnen familiekringen kom je zaken te weten, begin je patronen te zien die in verschillende relaties spelen, zie je dingen die van generatie op generatie worden doorgegeven, zo ook aan je eigen kinderen als je die hebt. Ook dat kan zeer frustrerend zijn. Je wéét en ziet wat er aan het gebeuren is, soms weet je ook wat je eraan moet doen, maar lukt het je niet. Hoe meer je te weten komt, hoe meer je wil veranderen. En daar wringt vaak het schoentje. Je bent zo druk bezig met de dingen te willen veranderen en iedereen te vertellen over wat je allemaal wil veranderen, dat er helemaal niets veranderd. Het enige dat er gebeurt, is je frustratie die groeit en daarmee ook je ongelukkig zijn. Als je alles wil veranderen, omdat alles anders en beter kan, kan je niet meer genieten van de dingen zoals ze nu zijn. Je ziet niet meer het moois in elk persoon, in elke situatie, in elk geschenk. Je ziet enkel nog dingen die je anders wil, niets is nog goed. Dat is niet erg fijn leven. Leer ook te genieten van wat je wél hebt, van de weg die je reeds aflegde, van wat je reeds allemaal bereikt hebt. En wees er dankbaar voor
 
Onderneem actie Een zeer gekende uitspraak van Gandhi luidt als volgt: ‘Be the change you wish to see in the world.’ Enkel praten over de dingen die je zo graag wil veranderen, heeft, zoals gezegd, geen enkel nut (behalve in den beginne). Wil je werkelijk dat er iets verandert in jouw omgeving en in de wereld, dan zal je zelf eerst actie moeten ondernemen. Uiteraard wil je héél véél dingen veranderen en liefst nu meteen en dat vraagt tijd; vaak meer dan je zou willen.

Schrijf je wensen op
Wat je kan doen om al die veranderingen ook te realiseren, is al eens te beginnen met al je droomwensen op te schrijven. Twee vragen die je daarbij kunnen helpen, zijn: Hoe wil jij anders zijn? En wat zou je anders willen? Vermits je niet al die dromen in één keer kan realiseren _ Rome is naar 't schijnt ook niet op één dag gebouwd _ zal je moeten kiezen. Eén voor één en stap voor stap. 
 
Kies
Uit je lange wensenlijst kies je maximum drie items die voor jou op dit moment van groot belang zijn of die voor jou de basis vormen voor een beter en gelukkiger leven. Beter nog is er slechts één te kiezen, omdat je je dan volledig kan focussen op dat ene project. Meerdere projecten tegelijk opstarten kan ook, maar het zal je uiteindelijk meer tijd kosten om het rond te krijgen. Het zal ook je doorzettingsvermogen testen, omdat je einddoel verder ligt dan wanneer je met slechts één project bezig bent. Ben je echter goed in focussen? Ga je gang met drie items tegelijk.
 
Focus
Focus dus best op één nieuw project waar jij de komende week aan zal werken. Spit het idee helemaal uit. Wat moet je doen om deze verandering door te voeren? Wat heb je nodig? Welke vaardigheden zijn nodig en zal je mogelijk moeten bijleren? Wie kan je helpen? Maak een schema of stappenplan en werk puntje per puntje af. Zéér belangrijk: maak het af! Doe je dat niet, dan beleef je geen suc6ervaring, krijgt je zelfvertrouwen een knauw en kost het je heel wat meer moeite om het op een later tijdstip toch af te werken.

Beloon jezelf en geniet
Heb je dit projectje afgerond én je past het toe of je hebt het getoond aan wie het getoond moest worden, beloon jezelf dan met iets leuks. Geniet ook van wat je verwezenlijkt hebt! Klaar voor project twee. Zo werk je alvast je drie belangrijkste items af. Als je zelf dingen verandert, (zelfs al is dat enkel het idee over iets) zal je zien dat de dingen rondom jou mee veranderen. Heerlijk toch?!  

Levenservaringen delen

27 januari 2014

Veel mensen die het spirituele pad bewandel(d)en, geven de lessen door in seminaries, cursussen, workshops allerhande. Ook ik heb heel lang op allerlei verschillende manieren deze dingen naar buiten willen brengen. Toch deed ik het niet. Omwille van. Nu, op dit moment, heb ik totáál geen behoefte meer om het ‘nu eens allemaal te gaan zeggen’. Toch niet zwart op wit. Als ik nu mensen hoor praten over sommige dingen, bedenk ik me ‘Cho, dat leerde ik tien jaar geleden reeds. Is dat nog steeds geen algemene kennis?!?’ Ook films, documentaires, boeken,… die mensen de ogen openen… Individueel praat ik er wel met enkelen over, over wat er nú allemaal gebeurt en wat ik nú ervaar. De rest ligt reeds ver achter me. Dat is niet om dikkenekkerig te doen (tsjien, dat woord wordt niet als foutief gequoteerd…hm), dat is gewoon zo. 

De drang – de roep zo je wil – om over mijn ervaringen van nu te schrijven, is er wel. Die is er altijd al geweest. Dat deed ik ook een tijdje, voor de wereld, en dan lange tijd voor mezelf. Mijn verhalen kunnen anderen helpen en inzichten brengen. Waarom zou ik het dan niet doen? Ik word er toch ongelukkig van als ik het niet doe. 

Ik weet wat ik wil, ik weet wat ik te doen heb dit leven en toch… Wat ik allemaal leerde en wat ik allemaal weet, hoef ik nu niet allemaal opnieuw neer te pennen. Het zit vervat in alles wat ik doe en zeg. Het lukt me trouwens ook niet om het zo even allemaal zwart op wit neer te zetten. Verhuld in een gedicht, een kinderverhaal, een schilderwerk,… en er over vertellen gaat als vanzelf. En al die quotes van anderen rondstrooien over facebook… het heeft zijn nut, maar het geeft zoveel meer voldoening als je je eigen teksten en verhalen en quotes schrijft. Het is een boodschap van jezelf, voor jezelf, waar anderen vaak ook wat aan hebben. Blijven de dingen van anderen lezen, de workshops van anderen volgen… Het heeft weinig zin als je er verder niets mee doet (tenzij je het juist enkel voor je persoonlijke ontwikkeling doet). En als je zelf niets onderneemt vanuit je hart. 

Zoals het kaartje, dat ik vorige maandag in mijn handen had, al zei en waar ik me echt wel bewust van ben (omdat ik het al zo lang niet doe): 'Als de levende Boeddha eeuwig had gezwegen, was er geen mens die zijn wijsheid kon herkennen.' Misschien heel wat tegenstrijdigheden, dat weet ik. Ik weet zelfs hoe het komt. ‘k Zal er dan maar eens aan beginnen zeker? ‘t Heeft lang genoeg geduurd… Misschien dat ik wel terug teksten uit de oude doos haal. Dat zien we dan nog wel.