Levenslang leren en delendelendelen

Kort nadat ik mijn ouderlijke huis verlaten had en net mijn 18^e verjaardag was gepasseerd, begon mijn levensenergie (opnieuw) te stromen. Ik voelde me – voor even dan toch – vrij en blij en helemaal ik! Wat ik uitermate heerlijk vond – en nog steeds – is me verdiepen in alles wat me interesseerde (= purpose), het helemaal in me op te nemen, er alles over uit te pluizen wat ik kon vinden en het vervolgens te delen met anderen – of niet. Dat delen kwam vrijwel direct (dat valt dus onder de noemer pure liefde, zaligheid :-p), maar niet meteen over alle onderwerpen. 

Wat ik wel deed, en dat vind ik een vette aanrader en ook de reden waarom ik dit schrijf, is de dingen bestuderen en mezelf eigen maken, op die manier dat ik het ook kon doorgeven aan anderen. The best and most lovely way there is! Ging ik bij vb een therapeut of hulpverlener langs, dan luisterde ik naar de manier van communiceren, hoe een gesprek gestart en afgerond werd en vooral naar de vragen die werden gesteld. Tegelijk ging ik ineens ook na hoe ik daarop reageerde, wat het met me deed op mentaal, fysiek en emotioneel vlak en welke vragen het best of het meest effectief en efficiënt waren. Als ik dingen tegenkwam die me boeiden, vb info ivm metafysica en metataal of één of andere cursus en die was te duur voor me op dat moment (of ik wilde het echt vooral gewoon op mezelf uitpluizen), ging ik verder op onderzoek uit tot ik gevonden had wat ik zocht aan mediamateriaal, om me er verder in te kunnen verdiepen. Héérlijk dat autodidactisch werken. Hetzelfde voor tekenen en creatieven, muziek bespelen, de natuurwetten, allerlei over de werking van het menselijk lichaam en de psyche, oosterse geneeskunde en het zelfgenezend vermogen, geneeskrachtige planten en kruiden,… Een hele resem aan boeken, video’s, methodes en technieken passeerden de revue, alsook tai chi – wat op lange termijn een weldadig effect heeft op het gehele lichaam, hoe energie werkt, over dromen en de boot was vertrokken. In de meeste kringen was ik op dat moment nog het snotterke, veruit de jongste van de workshoppers en cursisten.

Ik leerde vanuit mezelf, over mezelf, over anderen, over hoe mensen zich gedragen, over hoe ze handelen en waarom ze dat op die manier doen. Zelfobservatie en -evaluatie waren dagelijkse kost, net als het observeren van anderen. Deed ik op jongere leeftijd ook al, dus ’t zal in mijn aard liggen. 

Over de zin van het leven (de onzin kwam later), over familiebanden- en patronen, relaties en de kinderen van nu. Over voeding en het effect ervan op ons lichaam, hetzelfde over kleuren, de zin en reden van ziek zijn, leven zonder medicatie en vaccinatie, het belang van een goede levensondersteunende ademhaling, de overgang en veranderingen van de aarde naar een ander tijdperk, moestuinieren, eten bewaren zonder koelkast (ik heb er altijd één gehad, maar het kan dus), transitie, hoger bewustzijn, hooggevoeligheid, autisme en andere labeltjes i.v.m. anders bedraad zijn, intuïtie, emotionele intelligentie en iq, empathie, symboliek van ziekte, voeding, kleuren, wonen, situaties, kindertekeningen, landen, dieren (het zogenaamde sjamanisme), over ego’s en superego’s, communiceren met bomen en dieren, over elfen, kabouters en het gehele kleine volkje, gidsen, engelen, chakra’s, aura’s, energievreters en -gevers en de hele reutemeteut, spiegelogie, neurologie, anatomie (verslavend interessant), kernwaarden, effectieve, hypnotische en verbindende communicatievormen, conflicten eenvoudig oplossen, hoe van je grootste 'vijand' je beste vriend maken, zeer uiteenlopende manieren van leren (soms gigasnel!) bij kinderen en volwassenen, over vernieuwing binnen het onderwijs en opvoeden vanuit bewustzijn, over de energie en vibraties tussen mensen in een lerarenlokaal, een klas- of andere groep, over het leven zelf als metafoor, over mindset en je mooiste en meest vervullende leven creëren,…  

Het lijstje is oneindig. Een mens leert zó gigantisch veel. Je bent er echter vet mee als je er niets mee doet. Natuurlijk wel, voor jezelf. Maar het betekent zoveel meer als je het kan delen. En er is heel wat dat ik niet deelde en dat vind ik best jammer. Zolang ik leef heb ik daar echter wel kans toe, dus wie weet.

Wat ik dus eigenlijk wilde delen: het is zalig als je de dingen kan leren om ze te kunnen doorgeven of er meer mee te doen dan het enkel te bestuderen. Met volle goesting en interesse. Ik begrijp heel goed dat sommige kinderen afhaken in het huidige ondertussen veranderende onderwijs. En ik begrijp het ook heel goed dat er mensen zijn die na 50 verschillende jobs nog steeds hun ding niet gevonden hebben. :-p Daar valt echter wel wat aan te doen… Er bestaan heel wat manieren om die levensenergie (opnieuw) te laten stromen en die stromende te houden. Keep up the good vibes!  

Schoolteamopstelling en voelsprieten in actie

X-aantal jaren geleden, anno 2014, maakte ik deel uit van het schoolteam van Briony Vanden Bussche, toen de door haar opgerichte school Vlinderwijs nog in de startblokken stond. Tijdens het schooljaar deden we een opstelling bij Indra Torsten Preiss in verband met onderlinge communicatie. De mensen die de jaaropleiding familieopstellingen volgden, deden onder begeleiding van Indra het opstellingenwerk. Mijn collega's en ik keken toe vanaf de zijlijn. Met gewekte interesse wat mij betreft.

Ik maakte eerder al kort kennis met opstellingenwerk in 2012, tijdens een jaaropleiding tot ayurvedisch therapeut bij Lies Ameeuw. Het omvatte een oefening in opstellen met betrekking tot het functioneren van je organen en zintuigen, een geheel ander gegeven. Ook toen al vond ik dat boeiende materie en (voor mij op dat moment) één van de meest krachtige manieren om je van ballast te ontdoen en je volledige potentieel verder tot ontwikkeling te laten komen.

Tijdens de opstelling met Indra nam ik notities, uit interesse en omdat ik er voor mezelf én mogelijk ook voor de mensen die ik begeleidde ook wat mee kon. Een lieve collega die naast me zat, wees me erop dat ik niets hoefde te noteren, omdat het niet zo belangrijk was wat betrof de naverwerking. Ze wist natuurlijk niet dat het voor mij persoonlijk was, vermits ik dat niet had gezegd. Ik schreef uiteindelijk toch niet verder en was dus met mijn volle aandacht bij het schouwspel. Mijn energetische voelsprieten waren geprikkeld en draaiden op volle toeren, wat op dat moment iets heel natuurlijk en vanzelfsprekend voor me was en waar ik eigenlijk niet echt bij stilstond.

Op een gegeven moment, na heel wat over-en-weer-verplaatsingen met mensen, geraakten ze vast. Ze hadden al vanalles geprobeerd om harmonie te krijgen in de opstelling en het lukte maar niet. Zowat iedereen, inclusief secretariaatsmedewerkers, stond reeds opgesteld. Zonder veel nadenken flapte ik er half fluisterend en voor me uit starend uit: Geoffry* moet erbij komen. (*Fysieke naam voor de muziekleraar die 1x in de week aanwezig zou zijn.) Mijn collega naast me vroeg me wat ik zei en ik herhaalde hetzelfde. Soms wéét je gewoon wat nodig is, zonder het ook echt met je ratio te overdenken of fatsoenlijk te beseffen dat dat ook echt de oplossing weleens zou kunnen zijn (Dat wat ze helder weten noemen.) Ze schudde bedenkelijk haar hoofd van niet. Toen ze er even later nog steeds niet uit kwamen, opperde ik hetzelfde voorstel, nu luider zodat het ook gehoord werd bij Briony, die het op haar beurt doorspeelde aan Indra, de begeleider.
Geoffry was een optie die nog niet overwogen was, niet bedacht was en dus een mogelijkheid. Een representant voor hem werd erbij gehaald, in de groep geplaatst en aaaahhhh, de puzzelstukjes vielen op hun plaats en er kwam rust en ontspanning...

Een voorbeeldje van hoe fijngevoelig sommige mensen kunnen zijn, zonder de inpakt dat dat kan hebben op vooral die persoon zelf, maar ook op de directe omgeving. Zit je goed in je vel en ben je alert, oplettend en bij de pinken, dan kan je hier wonderen mee verrichten. Dan is het werkelijk een zaligheid om hierop te kunnen inzetten. Ben je even je houvast kwijt, dan kan het een andere kant op. Kan je je voorstellen wat hypergevoelige kinderen aan prikkels kunnen ontvangen en vreemd kunnen reageren als ze er geen weg mee weten (of het überhaupt zelf niet weten)?

Groeipoorten, groeikansen, jumping into the not knowing

Regelmatig, of zo eens om de zoveel tijd, nodigt het leven je weleens uit tot groei. Groei in de zin van verruim je innerlijke en uiterlijke wereld en versterk je eigen kwaliteiten, waardigheden vaardigheden (een verschrijving met inhoud ;-)) en eventueel je basis van zelfvertrouwen en eigenwaarde. 

Groeikansen everywhere 

Groeikansen liggen soms ook voor het grijpen. Je ziet het of je ziet het niet. Je neemt ze of je neemt ze niet. Ze worden je soms zelfs aangeboden. Soms vanuit een positieve situatie, soms in een situatie waarmee bijvoorbeeld een werkgever ‘dreigt’ met ontslag. ’t Is maar hoe je ernaar kijkt: het kan een ramp zijn of een mogelijkheid. Een mogelijkheid om je handelingen en initiatieven op je werk te herbekijken en daarin te groeien of de mogelijkheid zelf op te stappen en iets anders te beginnen, misschien wel als zelfstandige. Dan heb je zo alert te zijn dat je het door hebt dat je een kans tot groei wordt aangeboden, een mogelijkheid tot actie, én ernaar te handelen. Grijpen die kans en grow with the flow.

Angst is normaal en een uitnodiging tot groei

Soms… komen er angsten kijken bij die ‘kleine’ sprongetjes in het niets. Als ondernemer zou dat kunnen zijn: ‘Gaan ze het wel goed vinden? Ga ik het wel kunnen? Ga ik financieel rondkomen? Wat gaan ze zeggen?’ Dat kan uiteraard bij gelijk welke job waarin je samenwerkt met en/of voor anderen. Eigenlijk is dat een vreemde houding, maar wel typisch voor de mens. Jij bent toch de expert? Jij bent diegene die het doet. En door het te doen leer je het steeds beter kunnen en wordt je expertise groter. Of je krijgt een uitnodiging van een groepje mensen waar je even mee optrekt om nog iets te gaan drinken of een stapje in de wereld te zetten en er zit een geweldige kerel of griet tussen, volg je of niet? Hou je vast aan veilige modus? Spaarstand. Even wachten tot er een nieuw tijdperk aanbreekt. Of misschien lukt het je in een volgend leven wel. 

Ga je daarop wachten? Ga je voor veilig en vertrouwd of kies je voor vrijheid en avontuur en nieuwigheden ontdekken?                 

Je kan dus handelen vanuit angsten, die veelal toch verspilde energie zijn omdat er niets klopt van alles wat je in je hoofd aan het bedenken bent. Of je kan handelen vanuit het experiment: ik ga het doen en ik zie wel hoe het uitdraait. Of je gaat staan voor wie je bent en wat je doet en bent bereidt op je bek te gaan en bij te schaven waar dat nodig is. Ook dat is groeien.

Net als een kind

Als je je helemaal niet druk maakt over allerlei (= je denken, ratio, ego zo je wil), vanuit spontaan enthousiasme opereert en je houdt je aandacht erbij gaat het ééns zo goed. Kijk maar eens naar hoe jonge kinderen dat doen. Vanuit enthousiasme en inspiratie weet je meestal wél waar je naartoe wil en handel je er ook naar. Obstakels, hindernissen en dingen die zich voordoen als problemen, zijn dan geen problemen meer. Je ziet ze niet als problemen, waar je dat op andere momenten mogelijk wel doet. Die los je op als ‘gewoon’ een volgende stapje in je onderneming. Ook hier weer: de manier waarop je ermee omgaat en je er zelf in gaat staan bepalen veelal hoe vlot of stroef iets verloopt. 

Iederéen ervaart emoties

Even terug naar die angst. Laat het duidelijk zijn dat iederéén daarmee ooit weleens in aanraking komt. We leren ALLEMAAL alle emoties die je eigen zijn kennen en ervaren doorheen het leven, sommigen wat meer van dit, anderen wat meer van dat. Je eigen houding daarin bepaalt zowat alles. Hoe kijk je ernaar, hoe reageer je, laat je je leiden of neem je zelf leiding, ga je in emotie of blijf je alert, to the point – bewust aanwezig,…. Dat zijn allemaal dingen die je kan onderzoeken en trainen in de richting van wat je wil. En je hoeft daar zelfs niet stevig over na te denken of bij stil te staan. Teveel nadenken om toch maar te kunnen nadenken helpt je echt geen zak vooruit. Leren doe je vanzelf wel door te leven. Klinkt het niet dan botst het. En botsingen brengen kansen en nieuwe mogelijkheden.

Doodsangst, of intuïtie? 

Nu, als je een angst tegenkomt die huizenhoog is en die je ervaart als doodsangst, is het goed mogelijk dat je een poort naar meer vrijheid, blijheid, eigenheid en liefde krijgt voorgeschoteld. De energetische tegenhanger van angst is immers… Liefde. En die van Liefde angst (en geen haat, hoewel je over het duo haat-liefde ook wel wat kan vertellen natuurlijk). In die zin vormt deze angst – die je eigenlijk een uitnodiging van je intuïtie tot groei kan noemen - een uitgelezen kans naar meer vreugde, vrijheid en welzijn. Misschien ook meer verantwoordelijkheid en in het algemeen andere ervaringen en misschien ook een andere kijk op hoe je in het leven kan staan.

Doorheen doodsangst of je diepste angst gaan kan net zo goed aanvoelen als een bevrijding. Stel je voor dat je een gigantische schrik hebt voor spinnen en opeens ben je er vanaf… wat een opluchting, toch? Ben je dan eindelijk vanaf. Wel uitkijken dat je die angst niet opnieuw creëert. Iets dat je vertrouwt is en opeens onbestaande, dat kan een beetje gek voelen, wat naakt en leeg, waardoor je mogelijk precies hetzelfde weer gaat creëren. Dat doe je dus zelf. 

Als je met karma, vorige levens en zielencontracten werkt: het is goed mogelijk dat je je uit een situatie ‘bevrijd’ die maakt dat je ook een karmische verbinding, ‘contract’ of situatie afrond of een levensles leert en een beproeving doorstaat. 

Ik hoorde eens iemand – niemand minder dan Hilde Van Bulck – vertellen over doodgaan en wat een orgastische ervaring of beleving dat is: de overgang van leven naar dood. [Ze begeleide haar man bij deze overgang en schreef hun verhaal.] Net als het indalen van je ziel in een babylichaampje – wat eigenlijk een vernauwing is van je zielenwezen - en het gehele geboorteproces, is ook het sterven gekoppeld aan opnieuw geboren worden. Je ziel die zich ontdoet van je lichaam. Wat een bevrijding! Net als een rups die lijkt te sterven om nadien, getransformeerd, opnieuw geboren te worden als vlinder. Zo bevrijdend ook kan het zijn doorheen je doodsangst te gaan en dat ís – hoewel het zeer beangstigend en best wel overweldigend kan zijn - inderdaad een goddelijk orgastische ervaring. En niets is voor niets. Het levert – uiteindelijk – altijd iets moois op.

Wat gaat er komen? 

Vaak weet je niet exact wat je te wachten staat als je zo’n jump maakt. Maakt het extra spannend. Soms ontvouwt het leven en je handelingen zich nadien als vanzelf, in een stroomversnelling en weet je exáct wat je moet doen. Hier gaat geen planning aan vooraf, dat gebeurt zoals het gebeurt.

Soms krijg je veel meer dan je verwacht – als je op voorhand al iets verwacht – en soms gaat het helemaal anders dan oorspronkelijk gedacht. Whatever the outcome, life is an experience, right?! Feel the vibe and go. Or feal the fear, go straight through it and see what happens. Laat je verwonderen…