'We kunnen niet van alle kinderen sterren maken...'

Deze affiche.... ik zag hem vroeger al vaak passeren, zag hem ook aan schoolpoorten hangen en eigenlijk... ben ik het er al langer dan vandaag niet mee eens (zonder daarmee afbreuk te willen doen aan de maker ervan, want diens intentie is goed en correct). 

Het is niet aan ons om sterren te maken van kinderen, want dat zijn ze al. En schitteren op hun eigen wijze doen ze ook al. Meer nog, het zijn zonnekes, allemaal, stuk voor stuk, net als wij, de zogenaamde volwassenen, stuk voor stuk zonnekes zijn, of sterrekes, wat je wil. 

Het is echter een kunst om een kind op die manier te begeleiden - en ik typ met opzet begeleiden en niet opvoeden - dat het zijn stralen blijft stralen, zijn licht kan blijven schijnen en er geen sluier van wolken en somberheid overheen komt te hangen waardoor de kleuren vervagen, het licht verdoft en slechts een vaag schijnsel wordt van wat het voorheen was. 

Een kind IS al helemaal ok, ook als dat kind NAAR ONZE MENING of VANUIT ONZE OGEN iets 'mankeert', anders is, raar doet. 

Volwassenen, de grote kindjes, kijken vaak vanuit hun eigen opvoeding, vanuit hun eigen ervaringen en rugzakje naar kinderen, wat een vertekend beeld geeft van het kind dat bij jou komt. Dat kindje is niet jouw rugzak, is niet jouw ervaringen en deelt ook niet jouw ervaringen en kijkt ook niet door jouw bril, jouw denken dat vaak vanuit die rugzak verdeeld is geraakt en in hokjes is beginnen denken. Vaak zeg ik, want dat is niet altijd en niet bij iedereen zo.

Een kind is puur, één brok liefde! Ze komen leren, experimenteren en groeien en ze willen graag... Liefde blijven. Dat wensen ze echter ook voor alle volwassenen om hen heen, dat zij ook zien dat ze Liefde zijn. Dat zij net zo puur zijn als het kind dat voor hen staat. Daar waar wij als begeleiders een probleem hebben met of maken van wat dat kind zegt of doet, kunnen we gaan kijken naar wat het in onszelf raakt. Wat maakt dat jij boos wordt? Wat maakt dat jij je geduld verliest? Hoe komt het dat je overprikkelt raakt van omgevingsfactoren? Waar maak jij je zo druk om? 

Van zodra we in onszelf kijken en bij onszelf iets veranderen, zal je merken dat ook het kind verandert en vrijer zichzelf kan zijn. 

Ieder van ons heeft een eigen-wijze om zich te ontwikkelen, kijk maar naar jezelf. Je leert het best als het op je eigen unieke manier kan. Andere manieren zijn daarom niet minder of verkeerd, net omdat ieder van ons zijn eigen manier hééft en er voor zichzelf kan uithalen wat het best werkt.  

Ik haal even een old-schoolspreuk van mezelf vanonder het stof, omdat ze nog steeds actueel is. 

Zo heb ik er nog een hoop andere, ze komen allen uiteindelijk op hetzelfde neer. Wees jezelf en laat een ander dat ook doen. Of wie het reeds afleerde, stimuleer hen erin weer open te bloeien. Veel leuker, toch?! J

Wat is er leuker dan even helemaal ongeremd....

Als je op vakantie gaat, met je gezin, vrienden en vriendinnen of met jezelf en je verblijft in een huisje, een hotel, appartement of op een kamer, wat is er dan leuker dan even helemaal ongeremd de vrolijkheid de overhand te laten nemen en op de bedden te springen? NIETS toch?!

Ok, ik begrijp wel, dat doe je niet overal en niet met gelijk welk gezelschap. Maar toch. Zelfs dan kan het.
Nóg EXCUSES of redenen en overtuigingen die je dat niet laten doen?
TUURLIJK: dat mag niet, op bedden springen. Dan heb je geen respect voor dat materiaal. Voor de mensen die dat vervaardigd hebben. Voor de mensen die voor het onderhoud instaan. Je maakt dingen van een ander stuk. Je kan erdoorheen zakken en dan moet je betalen.

Overtuigingen en afspraken in overvloed om niet helemaal ten volle jezelf te zijn. Je gecontroleerde vrolijkheid. Dat is jezelf voluit leven in volle bewustzijn van wat je doet.
Afhankelijk van je (trillings)energie, dat wil zeggen, vanuit welk gevoel, met welke intentie je de dingen doet en doorheen welke bril je kijkt, ga je dingen doen of niet doen en vanuit een andere invalshoek benaderen. Ga je niet op de bedden springen omdat je wil dat je kinderen 'netjes' opgroeien in respect en verantwoordelijkheid, prima. Laat je je kinderen opgroeien waarbij je mogelijkheden benut om vrijheid van vreugde te ervaren waar je ook komt, mét behoud van respect voor ieders spullen en werk. Ook prima. Allemaal goed.

Leuke vragen om jezelf daarbij te stellen: WAAROM ZOU IK HET DOEN? maar evengoed en misschien nog meer: WAAROM NIET?
Je reactie op beide vragen, vanuit wie je bent op dat moment, is veel bepalend. Je voelt meteen waar de grootste goesting ligt. Waar het meeste vreugde en plezier aan te pas komt. Wil dat zeggen dat je dan altijd maar moet doorgaan in leukheid? Nee hoor, natuurlijk niet. Het gaat niet om de leukheid, wel om de innerlijke vreugde die je doet opbloeien en energie geeft.

Wat je nog kan doen: lekker in je blootje rondlopen, zoveel en zolang je maar wil, zonder dat er iemand meekijkt. Als je in je alleentje bent en je sluit de gordijnen. Of op de manier die het jou past. Óf je trekt een lekkere cosy piama of lounchkledij, chillkledij aan. Een jogging of een slobbertrui. Mm. Natuurlijk kan je ook sexy lingerie en kledij aantrekken en jezelf helemaal op en top verwennen en comfortabel voelen in je vrouw-zijn. Als je een vrouw bent in dit geval. Of iemand die zich vrouw wil voelen. Wat een zaligheid.

Dat kan thuis uiteraard ook allemaal. Als je dat thuis niet doet en het er van neemt op een plek waar je je even wil nestelen in een alter ego, geniet ervan! Haal eruit wat erin zit. Doe dat waarvoor je er even tussenuit gaat. Als het is om even in je zorgen te duiken, in je verdriet te duiken als dat er is, doe dat. Maar kom er vooral ook weer uit, blijf er niet in hangen. Van je zorgen maken en teveel nadenken krijg je rimpels, really. :-p En van verdriet, ja daar kan je eindeloos over uitweiden, maar blijf er niet in hangen als dat niet nodig is. Geniet van de mogelijkheden! En van je uitje! 

Update

Woow zeg, heb ik me even laten gaan... Wat een verkeerde focus je kan brengen... alvast veel nieuwe kennis en inzichten én dus een grotere bagage om ook anderen daarin te ondersteunen en begeleiden. :-) Make a hit of your shit. Whoepwhoep. Zijn we er? Bijlange niet! We zijn er nog, op de aarde. En zolang je leeft is er beweging en groei, als je het niet tot stilstand of achteruitgang laat komen. ;-) Maar achteruitgaan, de dieperik in, is ook een beweging. Alleen dan misschien in de verkeerde richting. Wat op zich ook voor een katapulterende boost kan zorgen in de juiste richting, als je werkelijk tot je diepste punt doordringt en in de kalmte van de chaos, in het oog van de storm, de juiste beslissingen neemt. Ook daar heb ik echter geen gebruik van gemaakt en de knoop die er altijd is geweest en heeft gezeten, is nog steeds daar. En hoogstwaarschijnlijk lost die zichzelf op, alsof het niets is geweest. ^^

Ik heb het jaar alvast goed ingezet met vroeg op te staan en me achter mijn blog te zetten. Dit keer tussen 5 en half 6, omdat ik dan wakker werd en dan echt gewoon mijn ding moet doen, zoals ik dat in mijn 'gloriejaren' ook deed, haha. Niet vanuit een energie die aan me vreet, maar vanuit een energie die me doet leven. En dat is alvast een goede beweging.

Ik weet wat je kan verliezen als je niet jezelf bent of doet (jezelf en de verbinding met je innerlijke kinderen, je levensvreugde ;-p deuheu) en hoe je dat doet, jezelf verliezen en weer terugwinnen,  waarom mensen de dingen doen of laten die ze doen en laten, dat verlies niet per se verlies is, maar ook een win-win kan zijn, welke omslachtige wegen er vaak genomen worden, dat je daardoor ook heel wat fysieke kwaaltjes kweekt, waarom liefdes- en andere relaties de ideale groeikansen bieden en kinderen een ideale barometer zijn in je eigen ontwikkeling en niets is wat het lijkt. Ik weet dat het leven ontzettend hard kan zijn, maar ook een ultieme zaligheid. Het leven op zich is en blijft mooi, hoe je het ook draait of keert. Bij deze, wees blij en dankbaar dat je er nog steeds bent, ook als je er liever niet meer bent, je goesting om te leven is beduidend groter dan de andere kant, omdat het zoooo de moeite waard is! Doe dus maar de moeite die je er mogelijk in moet steken om weer je licht te zien en te laten schijnen. De zon doet het je voor, is immer aanwezig, ook als je ze niet ziet. Voor zolang ze nog bestaat. En ook dan zullen zich weer nieuwe dingen ontwikkelen. De cyclus van leven en dood is eindeloos en eigen aan het leven. Ze zijn geen eenheid, maar vormen wel een eenheid. Doorheen de dood, vind je nieuw leven. Tijd om te stoppen. Have a nice and glorious day! ;-)

Inner child

Mijn allereerste website die ik ooit in elkaar heb willen steken, droeg de naam waarrond alles uiteindelijk altijd is blijven draaien: Inner Child. De spreuk die ook in het aller begin op deze blog stond, was deze van Shanice:       Always Believe in Yourself
                                                     Shine a light from your Highest Dreams
                                                     Keep your Inner Child Alive

Deze spreuk was - en is nog steeds - ontzettend belangrijk. Ze mag misschien wel een upgrade krijgen. Wat gebeurt er als je jezelf de vreugde ontzegt, jezelf niet laat doen en zijn wat je hebt te doen en te zijn, om God weet welke reden (en die weet jij doorgaans ook)? Wat als je jezelf schuld oplegt, om wat je deed of niet deed, als je mensen of situaties tussen jou en je dromen laat komen, dat wat je binnenin voelt? Dan geef je een deel van jezelf op. Je wordt ongelukkig omdat je niet doet wat je moet doen, niet doet wat je blij maakt, wat je kracht en energie geeft. Belangrijk daarbij is nee te zeggen tegen wie en wat je nee hebt te zeggen en ja tegen alles wat in jou leeft. NIEMAND houdt je daarin tegen _ al lijkt dat misschien wel zo _ alleen jijzelf. Krijg je tegenkanting, het gevoel dat je wordt tegengewerkt, dat je geen steun krijgt bij het verwezenlijken van je dromen? Des te meer mag je in jezelf geloven en toch gaan voor wat jou blij maakt. Ga stevig in jezelf staan en do it anyway, that what makes you feel happy. Je innerlijke houding bepaald ALLES! En zijn er puntjes waarin jij je 'zwakker' voelt of niet sterk genoeg, dan zal het leven je trainen en uitdagen op de gebieden waarin je sterker mag worden. Maar dat kan ook op een gemakkelijke manier, daar hoef je niet voor te strijden. Je kan ermee leren dansen. De meesten onder ons maken het zichzelf meestal wat moeilijker door geen gehoor te geven aan die innerlijke stem die je vanaf het begin roept en altijd aanwezig is. En daar zijn redenen voor, die je niet de overhand hoeft te laten krijgen...