Lusteloos, moe, lui, passief, onderpresteren, ziekte door onvervulde leer-/leefhonger, je identiteit en de invloed van je omgeving

De mens is in wezen een leergierig beestje. Bijleren, experimenteren, ontdekken,...

Je hebt zo van die mensen (volwassenen en kinderen) die echt een massa energie hebben. Energie die zich in heel uiteenlopende en verschillende vormen uit of geuit wil worden. Indien goed besteed, kan je dingen verwezenlijken die je haast niet voor mogelijk houdt. Indien goed gehanteerd en gekanaliseerd, blijf je verbonden met deze eeuwige energiebron en kan je blijven gaan, zonder dat je echt moe wordt. Het is dan ook mogelijk om in 1 dag gedaan te krijgen waar je anders veel langer over zou doen en dit voor een langere periode. 

Mensen die het nodig hebben hun energie te gebruiken, kunnen passief worden als daar niets mee gebeurt. Energiebommetjes kunnen zo hun goesting verliezen en ervoor kiezen om dan maar in de zetel te gaan hangen, te gaan gamen of zelfs in bed te kruipen om de tijd te verdoen. 

Ook moeheid kan optreden door een gebrek aan activiteit of een gebrek aan de JUISTE activiteiten en/of een juiste invulling van dat wat je doet. Je kan zelfs zo moe worden dat je steeds meer slaap nodig hebt, vroeger gaat slapen en toch niet terug vitaal en fit wordt, net door het niet inzetten van je (levens)energie. Op zulke momenten lijkt het er ook helemaal niet op dat je eigenlijk veel meer activiteit en beweging nodig hebt, want 'je bent moe'... 

Wie nood heeft aan cognitieve uitdaging, aan bijleren, wie echt gewoon heel blij wordt van nieuwe dingen leren, kan lusteloos, prikkelbaar of onrustig worden als dat niet gebeurd. Blijft zo'n persoon in steeds hetzelfde cirkeltje draaien wat betreft gedachten, tijdsinvulling, innerlijke dialoog, woonplaats, houding, opgedane kennis, werk, dagelijkse activiteiten,... dan gaat het bergafwaarts met de levenslust, net omdat er te weinig uitdaging is. Dat leidt tot stilstand, stagnatie en vindt er geen groei, verruiming, verrijking plaats. Nieuwe dingen leren waarvan je meteen voelt, ik leer iets nieuws, kan er dan voor zorgen dat dat vlammetje weer aangewakkerd en sterker wordt, waardoor de goesting opnieuw tot leven komt. 

Wie niet de nodige uitdaging krijgt of neemt - en dat is voor zowel kinderen als volwassenen - gaat onderpresteren. Dat uit zich in veel fouten maken bij voor jou eenvoudige of reeds lang gekende dingen, geen initiatief meer nemen, niet meer doen wat je wel zou doen als je lekker energiek in je vel zou zitten, een scala aan bezigheden doe je niet meer (als dat is wat je nodig hebt of deel uitmaakt van wie je bent), allerhande ziektes, kwaaltjes en fysieke mankementen.

Voor bewuste kinderen die al op voorhand weten wat er aan vb leerstof gebracht gaat worden en daar geen sprankeltje nut, uitdaging of nieuwigheid in vinden én ook nog eens heel eigen zijn en weten wat ze wel en niet willen, kan net dat ervoor zorgen dat ze niet deelnemen aan die activiteit of les en voor iets kiezen dat hen meer boeit of uitdaging biedt (tenzij er voor extra uitdaging of een extra dimensie in het leren wordt gezorgd). 

Luiheid kan dus gekweekt worden, ook - en vooral - bij zeer intelligente, bewuste, vitale, energieke mensen. Hierbij speelt de directe omgeving een grote rol. 

Er wordt niet voor niets gezegd: 'De vijf mensen waar je het meest mee optrekt vormen je mee tot wie je wordt.' 'Omring je met de juiste mensen.' Dat klopt helemaal. Je identiteit bepaalt hierin uiteraard ook een bijzonder grote rol, hoe je in je vel zit en waar je zelf tegenaan loopt. Wie bijvoorbeeld moeilijk nee zegt tegen iets wat die niet wil, kan verwatering van de eigen grenzen en identiteit ervaren, waardoor je anders gaat reageren dan je vanuit je eigen autonome identiteit zou doen. Maar even terug naar het belang van de omgeving. 

Mensen in je omgeving die enige kennis hebben van jouw persoon, hoe je functioneert en wat je nodig hebt om in gang te blijven, kunnen daarop inspelen. Wordt jouw behoefte daarin niet gezien of ondersteund, dan blijft jouw vlam niet als dusdanig branden. Ben je een kind, dan is het vaak nog minder eenvoudig om daarmee vooruit te komen als er weinig ondersteuning of gepaste feedback uit de directe omgeving komt. De aard van het beestje is hierbij uiteraard zeer bepalend. 

Wie als omstaander in zijn eigen wereldje leeft of met persoonlijke dingen bezig is of het moeilijk heeft om gelijk welke reden, zal ook minder alert zijn op of minder energie hebben om in te gaan op wat eigenlijk gewenst of nodig is. Zeer normaal, zeer menselijk. Het is dus van belang dat je zelf goed in je vel zit om het ook voor anderen aangenamer en wenselijk te kunnen maken. 

Dat is het voor nu in een klein notendopje. Het is dus goed mogelijk dat je passief, lusteloos, lui en moe bent, omdat je eigenlijk héél veel energie en goesting hebt om te leven en het niet gebruikt zoals wenselijk is. Doe jezelf, neem tot jou wat je nodig hebt en geef het vorm op je eigen unieke wijze. Daar krijg je pas energie van!    

Wat te doen met boosheid (specifieke situatie)?

Na mijn les zedenleer komt een meisje van het vijfde leerjaar, Eveline (fictieve naam) bij me die zich tijdens de les niet zo goed in haar vel voelde. Eerder had ze weleens last gehad van migraine (wat veelal stressgerelateerd is). Ze voelde zich wel ok in de groep, maar er was toch iets binnenin dat ze niet helemaal thuis kon brengen. Ik vraag haar of ze even wil praten. Dat doen we. 

Ze vertelt over thuis. Hoe papa even buiten strijd is en toch hier en daar blijft helpen. Hoe mama worstelt met 3 auto-immuunziektes en nu papa buiten strijd is het allemaal alleen lijkt te moeten doen. Dat er 3 kinderen zijn, waaronder een broer met autisme, en het voor mama allemaal niet zo gemakkelijk is. Dat resulteert er soms in dat mama roept of boos wordt op de kinderen, terwijl deze eigenlijk niets verkeerd doen. Dat maakt dat Eveline ook boos wordt en al eens begint te roepen. 

Eveline is wijs genoeg om te zien hoe de situatie in elkaar zit. Ze kan het allemaal goed plaatsen, alleen met haar eigen boosheid weet ze niet altijd om te gaan. Ze is gevoelig van aard en vangt best wel wat prikkels op. 

Papa hielp haar hier reeds bij met het truckje van tellen tot tien, soms springt ze op haar fiets en gaat ze een rondje rijden (afgesproken met de ouders), ze gaat ook weleens naar haar kamer tot ze weer rustiger is. 

Met boosheid omgaan, daar zijn 1001 mogelijkheden voor. Elke situatie waarin boosheid voorkomt is ook weer anders. Ook je eigen temperament, zelfbeheersing en inzichten spelen daarin een rol. Soms ben je de boosheid zelf, vlam je woorden eruit die eruit willen en ben je héél snel weer de rust zelve. Soms schiet je in verwijt of wil je met dingen gooien en stuk maken. Soms gebruik je de boosheid om net dingen te maken of te creëren, zoals bijvoorbeeld een lied, een dans of begin je het huis te poetsen om de vrijgekomen energie erin kwijt te kunnen. 

Er bestaan tal van oefeningen om met boosheid om te gaan. 

*Ademhaling blijft een belangrijke. Die brengt je steeds weer terug naar je eigen zijn. Je bént immers niet je boosheid, je kan erover nadenken en van op een afstand bekijken, dus je bent het niet. 3x bewust (lees: met je volle aandacht bij je ademhaling en je eigen lichaam) diep in- en uitademen: inademen door de neus, waarbij je buik een ballon wordt, uitademen door de mond en je buik wordt weer plat. Met ademhaling kan je werkelijk je lijf genezen.

*Je voeten in de grond duwen en alle boosheid de grond laten inzakken met behulp van je aandacht. 

*In je hoofdkussen gillen.

*Op je hoofdkussen of je bed slaan. Daarmee doe je niemand pijn, ook jezelf niet. Bedoeling is je energie te kanaliseren, niet om iemand pijn te doen, dus ook jezelf niet. Goed bij jezelf voelen ook waar die boosheid nu mee te maken heeft. Hoe het komt dat je zo boos bent? Het is immers JOUW boosheid. Dat kan een reactie zijn op iets van buitenaf, jij bent het wel die reageert met boosheid. Woorden geven aan wat in je omgaat is zeer zinvol.

*Stevig op je voeten staan en met je armen krachtig in de lucht slaan, alsof je op een deur aan het bonken bent. 

*Je boosheid eruit kleuren met waskrijt op een blad papier, terwijl je ook uitspreekt wat je boos maakt.

*Sommige mensen benutten hun boosheid of het onrecht dat ze ervaren hebben om acties op poten te zetten of een vzw op te richten, ten goede voor vele anderen. Een mooie vorm van getransformeerde boosheid. 

...

Eveline is behoorlijk (zelf)bewust, dat blijkt tijdens ons gesprek. Beter dan in woede uit te barsten, is reeds op voorhand op te merken wanneer het zich aandient. Of zal aandienen. Dat kan ze. Sterk pluspunt als je je daarvan bewust bent! Je hebt dan immers de keuze om zelf te beslissen hoe je gaat reageren. 

Op het moment dat je merkt dat er boosheid opkomt, kan je dat verwoorden. Door bijvoorbeeld te zeggen: 'Ik voel dat ik boos word als jij tegen me roept. Ik zou het fijn vinden als je dat op een rustigere manier zegt.' 

Door uit te spreken wat er in je omgaat, geef je er woorden aan, wat ruimte geeft en ervoor zorgt dat het niet tot ontploffing komt. 

Tussen het moment dat je opmerkt dat je boos begint te worden en je reactie, zit nog een ruimte. Wie zich bewust is van deze emoties, kan ook in zichzelf erkennen: 'Hej, ik begin boos te worden, hoe ga ik hier reageren in deze situatie?' Dat maakt dat je een situatie op zo'n manier een draai kan geven, door bijvoorbeeld humor te gebruiken, dat er helemaal geen sprake meer is van kwaadheid of een uit de hand gelopen situatie. Het kan er zomaar ineens op verbeteren en weer aangenaam en zelfs lachwekkend zijn. 

Het is natuurlijk ook aan ouders om een manier te vinden om met emoties en bepaalde situaties om te gaan en hier uitdrukking aan te geven. In gesprek gaan met kinderen kan op elke leeftijd. Ook als ouder kan je delen wat er in je omgaat, ook als het even moeilijker is. Je hebt een rol als ouder, maar je bent bovenal mens. Kinderen begrijpen ontzettend veel. Bijvoorbeeld: dankjewel om je spullen op te ruimen en het hier mee gezellig te houden.

  

Eveline neemt vooral het laatste mee. Vermits ze - op deze leeftijd reeds - onderscheid kan maken in wat er zich allemaal afspeelt in zichzelf, kan ze ook de controle leren houden over haar emoties. Sterk!