'Die leerling heeft geen goeie eigenschappen!' - Leren praten met dieren // kinderen stimuleren // verhaaltjes uit de klas

‘Die heeft geen goeie eigenschappen!’

We zitten in de klas, grote kring, 1^e of 2^e leerjaar. Het gaat over talenten. Over dingen waar je goed in bent. Fijne eigenschappen. Bij een bepaalde leerling gekomen, we noemen hem voor het gemak even Bert-Jan, klinkt er van alle kanten: ‘Die heeft geen goeie eigenschappen!’…

Jawadde! Om zoiets in een eerste graad al te horen of over je heen te krijgen… Al ben je het grootste lastpak dat er bestaat – en daar kan iedereen toe in staat zijn, zelfs den allerbraafste en meest zedige mens op de planeet – iédereen heeft goeie kwaliteiten.

[Intermezzo: Ik las ooit over een mens die zeer misdadige feiten had gepleegd, in grote aantallen en dat ook opnieuw zou doen mocht die de kans krijgen. Op dat moment heb ik even gefronst. Of dat werkelijk mogelijk is dat iemand door en door slecht is. Ja, natuurlijk kan je uitgroeien tot zo iemand. Je kan zo wórden. Dat is zelfs niet eens zo moeilijk. En toch, niemand wordt zo geboren. Als een rasechte bullebak met enkel slechte bedoelingen vanaf de bevruchting. Of een beetje later. Geen denken aan. Geen haar op mijn hoofd en geen cel in mijn lichaam dat daar … vanuit kan gaan. Ik geloof wel, en dat weet ik met zekerheid, dat élke mens in staat is tot dingen die hij of zij vanuit zijn eigen natuur nooit ofte never zou doen. Omstandigheden kunnen mensen de meest waanzinnige dingen laten doen of stoppen laten doorslaan. Maar de oorspronkelijke essentie van de mens is er geen met kwade bedoelingen.]       

Dus, bij Bert-Jan gekomen, maak ik ook duidelijk dat iédereen goeie eigenschappen heeft, ook Bert-Jan. Bedoeling was wel dat de leerling zelf iets kon bedenken. Dat voor een ander doen is weleens gemakkelijker gebleken dan voor jezelf. Ik heb hem dan ook de tijd gegeven, en dat ook van de andere kinderen gevraagd hem de tijd te geven, om daar even over na te denken. Na enige tijd kwam er toch iets: ‘ik denk dat ik goed ben in delen’, zegt Bert-Jan en bevestigt het nadien nog eens even voor zichzelf. Dat werd door enkele leerlingen ook bekrachtigd aan de hand van enkele voorbeeldjes.

Leren praten met dieren

We zitten in de klas. Mini-klasje van 3 kinderen. Een meisje, twee jongens. We hebben het over wensdromen, wat wil ik nog doen in het leven,… De kinderen vertellen elk wat er in hen omgaat. Als het meisje aan de beurt is, zegt ze: ‘Ik zou graag met dieren kunnen praten’. Er wordt gelachen. Een klein klasgesprekje later is er respect voor de droom van dit meisje, want hej, als je een droom hebt en je voelt tot in je kleine teen waar je hart sneller van gaat kloppen, dan moet je dat vooral gaan doen. Zelfs als dat iets is waar anderen niet in geloven, waar om gelachen wordt, waar je scheef om bekeken wordt.

Mijn volle steun had ze in ieder geval. Natuurlijk kan je met dieren (leren) praten! Dat is zelfs heel natuurlijk. En zelfs al zou ik voor mezelf bedenkingen hebben bij de droom van een ander (waarom zou ik nota bene dáár bedenkingen over hebben?!?), dan nóg is het niet aan mij om daar tegenin te gaan of het af te raden. Een babbeltje over hoe ze zichzelf zien in die droom, welke ideeën daar rond leven en wat ze zouden kunnen doen om het waar te maken, is veel meer op z’n plaats. Dromen zijn er immers om waar te maken. Of op z’n allerminst het te proberen.

Aanmoediging en steun voor iemands dromen, óók al ben je daar niet altijd akkoord mee voor jezelf, kan een grote meerwaarde bieden in iemands leven en een opstapje naar verwerkelijking ervan.

Een mens is tot dingen in staat die vaak voor onmogelijk worden gehouden, dus waarom zou je zoiets tegenwerken? Iemand gelukkig zien, of oogjes die gaan blinken, wat wil je nog meer?

2 jaar

Ervaring leerde me dat het vaak zo’n 2 jaar duurt vooraleer een bepaalde energie of idee wortels, daadkracht, zichtbaarheid, transformatie, uitwerking krijgt. Een voorbeeldje: Ik merkte dat de ideeën die nu al jarenlang als de zwartepietenkwestie door het leven gaan twee jaar eerder aan mijn brein ontsproten en ik me daarin even verdiepte middels de lessen die ik toen gaf. Hetzelfde voor zichtbaarheid op straat en de fluohesjes. Bij een relatie-idee was de uitwerking er ook na 2 jaar en een andere energiesetting, inderdaad, ook 2 jaar later. Dat geldt zeker niet alleen voor mezelf, dat heb ik bij anderen ook gemerkt, anders zou ik het waarschijnlijk niet schrijven. Wat is daar nu het nut van om dat te weten? Even denken.

Als je pionier bent en je weet het dat je energieën en ideeën oppikt vóór ze de grote massa bereiken (en dat is soms 5 jaar of 10 jaar op voorhand en sommigen zijn hun tijd écht vér vooruit als je de geschiedenis erop nakijkt), breng het alvast de wereld in. Jij hebt er wat aan om ermee te werken als het je boeit en plezier en/of inzichten verschaft, de wereld heeft er ook wat aan. Sommigen nu, anderen later. Is er niemand die er naar kraait, dat maakt op zich niets uit. Ooit komt het voor iemand wel van pas.

Als je een idee vastpint in je brein en je werkt het niet onmiddellijk uit, is het mogelijk – ook afhankelijk van je keuzes en andere activiteiten, én de aandacht, emotie en intentie die je gebruikt bij het bedenken van je idee, dat het zich enige tijd later zal voordoen, niet zelden, goed geraden, zo’n 2 jaar later.

Zichtbaarheid en bekendheid met je gestarte bedrijfje of praktijk is bij velen – zéker niet allemaal – na een 2-tal jaar vlotter in de running.  

Als je diep in je emoties gaat of dingetjes in jezelf waaraan je wil werken, zie dan dat ze de kant opgaan die je wil opgaan. Wil je nóg dieper zakken, kijk even waar je dan mogelijk uitkomt als je 2 jaar verder bent. Dat is wat je wil? Ok, go. Is dat niet zo? Andere richting. Als je neerwaarts of status quo kan, kan je evengoed level up gaan.

Die 2 jaar, dat is slechts één ervaring. Met tijd en energie heb je ongekende mogelijkheden, daar is het laatste nog niet van geweten. Ook instant manifestatie is mogelijk. Je bedenkt het en het is (vrijwel) direct aanwezig in je situatie. Of de dag of week nadien. Zo snel kan het ook gaan. Spelen met en een draai geven aan de bestaande neuronen, tijd en energie om een andere realiteit te creëren. Boeiend, niet? Meer weten? ... 😁     

Pure Liefde wil geven, wil delen

Wat van nature flowt, zoek daar niets achter

Nog eens een filmpje. Soms ben je zo in je element en dan nóg gaan er mensen uitvissen of alles wel ok is, of je niet vlucht in je activiteiten en of er niets achter zit als bijvoorbeeld aandachtzoekerij. Moet dat nu? 
Als je dat vaak doet, gaat de goesting er veel sneller af om nog je spontane zelf te zijn, zowel bij kinderen als bij volwassenen.
Laat zijn wat naturel is en van nature aanwezig. Geef ruimte aan wat oogjes doet blinken. Wat wil je nu nog meer?