Dankzij jou...!

Ik hoor het wel vaker. Mama, of Leen, of juf, of... dankzij jou heb ik dit of dat gekund, is dit of dat gelukt!...

Nou, dat hebben ze mooi zelf gedaan toch?! Daar wijs ik toch ook wel iedere keer even op dat ze het zelf deden. Dan volgt er ofwel nog eens de herhaling 'ja maar, toch...' ofwel zie je een inzichtje dat binnenrolt van 'He ja, ik deed het zelf!', waardoor er oogjes gaan blinken. ^ ^

'Hebben ze haar erdoor gekregen door haar examens?' --> Kan toch niet?? Dat doe je zelf...

Ken je die radiospot die je weleens op de radio hoort tijdens examenperiodes; diegene waarin ze een organisatie voorstellen die jongeren begeleidt bij zelfstudie. Een harendoenrijzende vraag die weerklinkt tijdens die spot is de volgende: ‘En, hebben ze haar erdoor gekregen?’

Als er iets is dat je niet kan doen, is het de dingen oplossen voor iemand anders. Je moet het uiteindelijk allemaal zelf doen (maar niet per se alleen). Je kan begeleiding en/of hulp vragen en/of krijgen, wat je mogelijk verder helpt, het doen doe je zelf. Die verantwoordelijkheid ligt bij jou. Je kan nog steeds zelf beslissen of je doorzet of niet, of je er wat mee doet met die begeleiding of niet. Dat is niet aan die ander. Die ander kan je dus ook niet zeggen dat die het voor jou heeft geflikkerd. Natuurlijk kan je blij en verheugd zijn als iemand geholpen is met je begeleiding. Dat kan zeker voldoening geven. Daar wordt je uiteindelijk zelf ook beter van. 

Een coach, healer, therapeut, dokter, arts, leerkracht, … heeft een begeleidende rol. Dat wil zeggen dat je iemand bijstaat om zichzelf verder te kunnen helpen. Een chirurg kan ingrepen doen, op vraag of omdat de situatie dat uitlokt. Het is nog steeds aan de patiënt om het te ondergaan en te herstellen. In dit geval met enige hulp.

Advies geven of hulp willen bieden, is vaak goed bedoelt, maar niet altijd heilzaam. Jouw verantwoordelijkheid ligt erin jezelf te genezen of bij jezelf te blijven en van daaruit ruimte te creëren opdat de ander de mogelijkheid krijgt zelf de verantwoordelijkheid te nemen voor diens keuzes en groeimogelijkheden. ‘Luister nu eens naar mij’ kan dus een geweldige kortsluiting geven als je iemand voor je hebt – en is dat niet voor iedereen zo? – die naar zichzelf wil leren luisteren en doen wat voor hem of haar nodig is. De juiste vragen stellen daarentegen kan voor geweldige eyeopeners zorgen.

Denk dus niet dat een ander jou ‘nodig heeft’ of niet verder kan zonder jouw hulp. Als je weet dat ieder de antwoorden in zichzelf heeft en je de grootsheid ziet van wie er bij je is, dan weet je ook dat die het zelf kan. En jij krijgt de eer je expertise te benutten en op jouw beurt bij te leren. 

Valkuil voor gelijk welke coach. En misschien voor iedereen in ’t algemeen wel.

Het is niet altijd een zegen om ‘meer kennis’ te hebben over bijvoorbeeld hoe de mens in elkaar zit of bepaalde technieken en methodes om dingen te analyseren en te ontcijferen en achterhalen bij volwassenen en kinderen. Wat ik doorheen de jaren heb gemerkt, is dat vb lifecoaches hun rol als lifecoach ook meenemen binnen hun liefdes-, vriendschappelijke en andere relaties en dat kan het evenwicht danig verstoren. Ook bij kindercoaches die (opnieuw) aan de slag gaan in het onderwijs of een andere functie met betrekking tot kinderen uitoefenen en hun expertise gebruiken bij de kinderen, kijken beter uit op welke manier ze hun kennis benutten.

Zo ken ik vb een dame die als leerkracht had gewerkt, zich tot kindercoach had bijgeschoold en nadien weer deeltijds als leerkracht aan de slag ging. (Het gaat niet over mezelf, maar herken wel wat hier gebeurde mbt andere situaties.) Bij een meisje dat een tekening had gemaakt voor de juf en het enthousiast kwam afgeven, ging de juf de tekening analyseren en er vragen bij stellen over het getekende, om het kind te kunnen verder helpen bij haar ontwikkeling. Voor dit meisje echter was dat heel raar om zulke vragen te krijgen, ze ging enkel haar geschenkje voor de juf afgeven…

Wanneer je je als coach gaat identificeren met je rol als coach, word en ben je helemaal die coach. Je speelt echter een ‘rolletje’, je kijkt door de bril van de coach en bent niet meer helemaal de persoon die je bent als je geen lifecoach zou zijn (zonder de identificatie hiermee), waardoor je niet meer nuchter en gewoon gaat reageren. Eigenlijk geldt dat voor elke vorm van identificatie met iemand of iets anders, ook met emoties, gevoelens en gedachtes. Je bent niet je rol, je bent niet je emoties, gevoelens en gedachten, jij bent jij.

Heel gewone situaties veranderen als je door een bepaalde bril kijkt, vanuit een bepaalde achtergrond handelt, je eigen bagage aan levenservaring of opgedane kennis laat meespelen. Je ziet niet meer de persoon en de situatie zelf en gaat het vaak geheel anders benaderen. Je maakt iets veel erger dan het is, gaat te serieus over iets doen of er teveel gewicht aan geven, dingen uit hun context halen, terwijl het ook heel eenvoudig benaderd kan worden. Het is wat het is. Dat is iets dat iedereen op een bepaalde manier wel doet. Een frisse kop, nuchterheid, to the point en objectief blijven en de dingen kunnen zien zoals ze zijn, het is soms een kunst op zich. 

Het is dus belangrijk dat je een onderscheidt maakt en je ROL als coach loskoppelt van hoe je omgaat met anderen in het dagelijks leven. Het maakt een ontzettend verschil hoe je daarin gaat staan.

Mensen die zich niet identificeren met wat ze weten en wel hun kennis benutten om vanuit zichzelf – dus niet vanuit een bepaalde rol of functie of met de bedoeling iemand in een bepaalde richting te duwen – die kennis op een luchtige manier weten te integreren en in te zetten, kunnen wel hele mooie resultaten bekomen. Op een gezonde manier, ongedwongen en heel naturel. 

(Als je dingen weet van een ander, op gelijk welke manier, hoef je dat nog niet per se te delen of te ondervragen. Dat geeft niet altijd een meerwaarde, soms zelfs integendeel en dan kan je dat beter laten.)

Ga dus op een gezonde manier om met alle kennis die je onderweg vergaart en kijk of je dan wel iets bijbrengt aan iemands ontwikkeling of eerder voor wenkbrauwgefrons zorgt.