How to create a componist? Ruimdenkendheid stimuleren, mogelijkheden benutten en creëren

6e leerjaar, zedenleer. We doen een lesje rond vriendschap en liefde. Wat is dat precies en ook, wat ontvang jij graag, wat maakt dat jij je gezien, gewaardeerd, aanvaard/erkend en betrokken weet en hoe toon jíj dat vanuit jezelf aan anderen, die vriendschap en die liefde? 

Als creatieve verwerking krijgen de kinderen de opdracht iets te maken, zeggen, doen vanuit hun hart voor een geliefde. Een geliefd iemand kan uiteraard alles en iedereen zijn. Je kan heel erg veel houden van je huisdieren bijvoorbeeld, van planten, van vrienden en vriendinnen, je ouders, broers, zussen, familie of van je liefje. 

Voorbeelden en ideetjes werden aangehaald en zelf gaf ik ook enkele ideetjes. Eentje daarvan is een liedje maken. Dat werd opgepikt door R. 'Leuk idee!' zegt hij. 'Dan heb ik die muziekschool misschien dan toch niet voor niets gedaan.' 

Er ontstaat een klein klasgesprekje rond muziekschool en vooral de notenleer dan, wat voor heel wat kinderen die notenleer volgen maar een saaie bedoening is en weinig zinvol. R. zet ondertussen noten en tekst op papier, voor het ritme, de melodie zit in zijn hoofd. Sterk werk vind ik het. 

'Ik heb een liedje gemaakt', zegt ie. De anderen reageren enthousiast met zaken als 'plaat van maken!', 'later beroemd', 'inzenden voor de radio',... Tof, zo'n reacties van je klasgenoten. Dat scheelt een pak met boegeroep of minimaliserende opmerkingen. Dat werkt zeker stimulerend, los van wat hij er uiteindelijk mee doet natuurlijk. R. blijft er heel rustig bij. Hij heeft immers straks ook nog zijn drumexamen waar hij wat spanning voor voelt. 

'Ik wordt componist', zegt ie. 'Je bent al componist,' kom ik even tussen. Hij schreef immers zonet een liedje, zomaar, out of the blue. 'Ik ga liedjes schrijven. Ik ga beginnen als ik 16 ben', gaat R. verder. 'Dan kan ik het misschien wat beter.' 

'Iedereen kan dat toch, liedjes maken, zelfs kleuters doen dat', laat ik me met veel respect in mijn intonatie ontvallen. Dat komt vanzelf, toch? Je kan starten wanneer je wil, Mozart was ook vier weet je wel...' 

R. fronst zijn wenkbrauwen. Je merkt duidelijk dat zich nieuwe ideeën en mogelijkheden in zijn brein ontwikkelen. Het is een nuchtere kerel en zal er het zijne mee doen, niet omwille van een ander of wat iemand heeft gezegd, maar voor en vanuit zichzelf, zoals het hem past. 

Je hoeft niet te wachten met dingen waarmaken tot je ouder bent. Dat mag zeker natuurlijk, maar het hoeft niet.   

'Ik ben een componist', zegt ie wanneer hij de klas uit wandelt bij het belsignaal. Volgende week geeft hij een mini-optreden in de klas. Ik kijk ernaar uit!