Handen uit de mouwen!

Nog steeds kom ik het tegen dat er ogen worden getrokken als ik een autowiel vervang… (’t is dat dat zo vaak gebeurd :-p) omdat ik een vrouw ben. En dan nog eentje met amper vlees om het lijf, zo’n klein, smal ding. 

Steeds opnieuw verbazen mensen zich erover dat er in dat tenger lijf zoveel power zit. Ik heb wel van jongs af aan geleerd om te werken, heel veel te stelen met mijn ogen en zelf de handen uit de mouwen te steken.  

Laatst hoorde ik een vriendin, doelend op een klusje in huis, het nog zeggen: ‘Ik heb een man nodig.’ Niets is minder waar. Natuurlijk is het fijn om dingen samen te kunnen doen of uit handen te kunnen geven. Als het erop aankomt echter, kun je ontzettend veel zélf doen, ook _ en zéker 😉 _ als je een vrouw bent! Wat is me dat nu, potverdekke!

Fietsbanden plakken? Check. Fietskettingen opleggen? Check. Eigenhandig een verwarmingstoestel aan de muur hangen (zo eentje van dit type:

)? Check. Met boren met een zwaar boormachien en al. Die kleine hier deed het. Die smalle.

Het is maar waar je je grens legt. Áls je al een grens legt. (En ik leg mezelf op sommige vlakken nog steeds en nog regelmatig serieus wat grenzen op...)
‘Ik kan dat niet’ klopt volledig, als dat is waarin je gelooft, evenals ‘ik heb hier hulp bij nodig’. Soms heb je effectief ook wel hulp nodig en dan schakel je die in. Dan nóg heb je het toch maar mooi zelf voor elkaar gekregen: jíj bent het immers die hulp ging vragen.

Met twee of meer mensen is er weliswaar meer ambiance en is het handiger om steunbalken en een trap te vervangen, een vloerke te leggen, een achterbouw af te breken, muren af te kappen, isolatie te steken,… Maar laat je verdorie niet wijsmaken dat je iets niet zelf kan klaren. Een mens is tot zóveel in staat!

Gelijk ze zeggen: if you can dream it, you can do it!