X-aantal jaren geleden, anno 2014, maakte ik deel uit van het schoolteam van Briony Vanden Bussche, toen de door haar opgerichte school Vlinderwijs nog in de startblokken stond. Tijdens het schooljaar deden we een opstelling bij Indra Torsten Preiss in verband met onderlinge communicatie. De mensen die de jaaropleiding familieopstellingen volgden, deden onder begeleiding van Indra het opstellingenwerk. Mijn collega's en ik keken toe vanaf de zijlijn. Met gewekte interesse wat mij betreft.
Ik maakte eerder al kort kennis met opstellingenwerk in 2012, tijdens een jaaropleiding tot ayurvedisch therapeut bij Lies Ameeuw. Het omvatte een oefening in opstellen met betrekking tot het functioneren van je organen en zintuigen, een geheel ander gegeven. Ook toen al vond ik dat boeiende materie en (voor mij op dat moment) één van de meest krachtige manieren om je van ballast te ontdoen en je volledige potentieel verder tot ontwikkeling te laten komen.
Tijdens de opstelling met Indra nam ik notities, uit interesse en omdat ik er voor mezelf én mogelijk ook voor de mensen die ik begeleidde ook wat mee kon. Een lieve collega die naast me zat, wees me erop dat ik niets hoefde te noteren, omdat het niet zo belangrijk was wat betrof de naverwerking. Ze wist natuurlijk niet dat het voor mij persoonlijk was, vermits ik dat niet had gezegd. Ik schreef uiteindelijk toch niet verder en was dus met mijn volle aandacht bij het schouwspel. Mijn energetische voelsprieten waren geprikkeld en draaiden op volle toeren, wat op dat moment iets heel natuurlijk en vanzelfsprekend voor me was en waar ik eigenlijk niet echt bij stilstond.
Op een gegeven moment, na heel wat over-en-weer-verplaatsingen met mensen, geraakten ze vast. Ze hadden al vanalles geprobeerd om harmonie te krijgen in de opstelling en het lukte maar niet. Zowat iedereen, inclusief secretariaatsmedewerkers, stond reeds opgesteld. Zonder veel nadenken flapte ik er half fluisterend en voor me uit starend uit: Geoffry* moet erbij komen. (*Fysieke naam voor de muziekleraar die 1x in de week aanwezig zou zijn.) Mijn collega naast me vroeg me wat ik zei en ik herhaalde hetzelfde. Soms wéét je gewoon wat nodig is, zonder het ook echt met je ratio te overdenken of fatsoenlijk te beseffen dat dat ook echt de oplossing weleens zou kunnen zijn (Dat wat ze helder weten noemen.) Ze schudde bedenkelijk haar hoofd van niet. Toen ze er even later nog steeds niet uit kwamen, opperde ik hetzelfde voorstel, nu luider zodat het ook gehoord werd bij Briony, die het op haar beurt doorspeelde aan Indra, de begeleider.
Geoffry was een optie die nog niet overwogen was, niet bedacht was en dus een mogelijkheid. Een representant voor hem werd erbij gehaald, in de groep geplaatst en aaaahhhh, de puzzelstukjes vielen op hun plaats en er kwam rust en ontspanning...
Een voorbeeldje van hoe fijngevoelig sommige mensen kunnen zijn, zonder de inpakt dat dat kan hebben op vooral die persoon zelf, maar ook op de directe omgeving. Zit je goed in je vel en ben je alert, oplettend en bij de pinken, dan kan je hier wonderen mee verrichten. Dan is het werkelijk een zaligheid om hierop te kunnen inzetten. Ben je even je houvast kwijt, dan kan het een andere kant op. Kan je je voorstellen wat hypergevoelige kinderen aan prikkels kunnen ontvangen en vreemd kunnen reageren als ze er geen weg mee weten (of het überhaupt zelf niet weten)?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten