woensdag 30 oktober 2019

Dankzij jou...!

Ik hoor het wel vaker. Mama, of Leen, of juf, of... dankzij jou heb ik dit of dat gekund, is dit of dat gelukt!...
Nou, dat hebben ze mooi zelf gedaan toch?! Daar wijs ik toch ook wel iedere keer even op dat ze het zelf deden. Dan volgt er ofwel nog eens de herhaling 'ja maar, toch...' ofwel zie je een inzichtje dat binnenrolt van 'He ja, ik deed het zelf!', waardoor er oogjes gaan blinken. ^ ^

'Hebben ze haar erdoor gekregen door haar examens?' --> Kan toch niet?? Dat doe je zelf...

Ken je die radiospot die je weleens op de radio hoort tijdens examenperiodes; diegene waarin ze een organisatie voorstellen die jongeren begeleidt bij zelfstudie. Een harendoenrijzende vraag die weerklinkt tijdens die spot is de volgende: ‘En, hebben ze haar erdoor gekregen?’

Als er iets is dat je niet kan doen, is het de dingen oplossen voor iemand anders. Je moet het uiteindelijk allemaal zelf doen (maar niet per se alleen). Je kan begeleiding en/of hulp vragen en/of krijgen, wat je mogelijk verder helpt, het doen doe je zelf. Die verantwoordelijkheid ligt bij jou. Je kan nog steeds zelf beslissen of je doorzet of niet, of je er wat mee doet met die begeleiding of niet. Dat is niet aan die ander. Die ander kan je dus ook niet zeggen dat die het voor jou heeft geflikkerd. Natuurlijk kan je blij en verheugd zijn als iemand geholpen is met je begeleiding. Dat kan zeker voldoening geven. Daar wordt je uiteindelijk zelf ook beter van. 

Een coach, healer, therapeut, dokter, arts, leerkracht, … heeft een begeleidende rol. Dat wil zeggen dat je iemand bijstaat om zichzelf verder te kunnen helpen. Een chirurg kan ingrepen doen, op vraag of omdat de situatie dat uitlokt. Het is nog steeds aan de patiënt om het te ondergaan en te herstellen. In dit geval met enige hulp.

Advies geven of hulp willen bieden, is vaak goed bedoelt, maar niet altijd heilzaam. Jouw verantwoordelijkheid ligt erin jezelf te genezen of bij jezelf te blijven en van daaruit ruimte te creëren opdat de ander de mogelijkheid krijgt zelf de verantwoordelijkheid te nemen voor diens keuzes en groeimogelijkheden. ‘Luister nu eens naar mij’ kan dus een geweldige kortsluiting geven als je iemand voor je hebt – en is dat niet voor iedereen zo? – die naar zichzelf wil leren luisteren en doen wat voor hem of haar nodig is. De juiste vragen stellen daarentegen kan voor geweldige eyeopeners zorgen.

Denk dus niet dat een ander jou ‘nodig heeft’ of niet verder kan zonder jouw hulp. Als je weet dat ieder de antwoorden in zichzelf heeft en je de grootsheid ziet van wie er bij je is, dan weet je ook dat die het zelf kan. En jij krijgt de eer je expertise te benutten en op jouw beurt bij te leren. 







Geen opmerkingen:

Een reactie posten