Na mijn les zedenleer komt een meisje van het vijfde leerjaar, Eveline (fictieve naam) bij me die zich tijdens de les niet zo goed in haar vel voelde. Eerder had ze weleens last gehad van migraine (wat veelal stressgerelateerd is). Ze voelde zich wel ok in de groep, maar er was toch iets binnenin dat ze niet helemaal thuis kon brengen. Ik vraag haar of ze even wil praten. Dat doen we.
Ze vertelt over thuis. Hoe papa even buiten strijd is en toch hier en daar blijft helpen. Hoe mama worstelt met 3 auto-immuunziektes en nu papa buiten strijd is het allemaal alleen lijkt te moeten doen. Dat er 3 kinderen zijn, waaronder een broer met autisme, en het voor mama allemaal niet zo gemakkelijk is. Dat resulteert er soms in dat mama roept of boos wordt op de kinderen, terwijl deze eigenlijk niets verkeerd doen. Dat maakt dat Eveline ook boos wordt en al eens begint te roepen.
Eveline is wijs genoeg om te zien hoe de situatie in elkaar zit. Ze kan het allemaal goed plaatsen, alleen met haar eigen boosheid weet ze niet altijd om te gaan. Ze is gevoelig van aard en vangt best wel wat prikkels op.
Papa hielp haar hier reeds bij met het truckje van tellen tot tien, soms springt ze op haar fiets en gaat ze een rondje rijden (afgesproken met de ouders), ze gaat ook weleens naar haar kamer tot ze weer rustiger is.
Met boosheid omgaan, daar zijn 1001 mogelijkheden voor. Elke situatie waarin boosheid voorkomt is ook weer anders. Ook je eigen temperament, zelfbeheersing en inzichten spelen daarin een rol. Soms ben je de boosheid zelf, vlam je woorden eruit die eruit willen en ben je héél snel weer de rust zelve. Soms schiet je in verwijt of wil je met dingen gooien en stuk maken. Soms gebruik je de boosheid om net dingen te maken of te creëren, zoals bijvoorbeeld een lied, een dans of begin je het huis te poetsen om de vrijgekomen energie erin kwijt te kunnen.
Er bestaan tal van oefeningen om met boosheid om te gaan.
*Ademhaling blijft een belangrijke. Die brengt je steeds weer terug naar je eigen zijn. Je bént immers niet je boosheid, je kan erover nadenken en van op een afstand bekijken, dus je bent het niet. 3x bewust (lees: met je volle aandacht bij je ademhaling en je eigen lichaam) diep in- en uitademen: inademen door de neus, waarbij je buik een ballon wordt, uitademen door de mond en je buik wordt weer plat. Met ademhaling kan je werkelijk je lijf genezen.
*Je voeten in de grond duwen en alle boosheid de grond laten inzakken met behulp van je aandacht.
*In je hoofdkussen gillen.
*Op je hoofdkussen of je bed slaan. Daarmee doe je niemand pijn, ook jezelf niet. Bedoeling is je energie te kanaliseren, niet om iemand pijn te doen, dus ook jezelf niet. Goed bij jezelf voelen ook waar die boosheid nu mee te maken heeft. Hoe het komt dat je zo boos bent? Het is immers JOUW boosheid. Dat kan een reactie zijn op iets van buitenaf, jij bent het wel die reageert met boosheid. Woorden geven aan wat in je omgaat is zeer zinvol.
*Stevig op je voeten staan en met je armen krachtig in de lucht slaan, alsof je op een deur aan het bonken bent.
*Je boosheid eruit kleuren met waskrijt op een blad papier, terwijl je ook uitspreekt wat je boos maakt.
*Sommige mensen benutten hun boosheid of het onrecht dat ze ervaren hebben om acties op poten te zetten of een vzw op te richten, ten goede voor vele anderen. Een mooie vorm van getransformeerde boosheid.
...
Eveline is behoorlijk (zelf)bewust, dat blijkt tijdens ons gesprek. Beter dan in woede uit te barsten, is reeds op voorhand op te merken wanneer het zich aandient. Of zal aandienen. Dat kan ze. Sterk pluspunt als je je daarvan bewust bent! Je hebt dan immers de keuze om zelf te beslissen hoe je gaat reageren.
Op het moment dat je merkt dat er boosheid opkomt, kan je dat verwoorden. Door bijvoorbeeld te zeggen: 'Ik voel dat ik boos word als jij tegen me roept. Ik zou het fijn vinden als je dat op een rustigere manier zegt.'
Door uit te spreken wat er in je omgaat, geef je er woorden aan, wat ruimte geeft en ervoor zorgt dat het niet tot ontploffing komt.
Tussen het moment dat je opmerkt dat je boos begint te worden en je reactie, zit nog een ruimte. Wie zich bewust is van deze emoties, kan ook in zichzelf erkennen: 'Hej, ik begin boos te worden, hoe ga ik hier reageren in deze situatie?' Dat maakt dat je een situatie op zo'n manier een draai kan geven, door bijvoorbeeld humor te gebruiken, dat er helemaal geen sprake meer is van kwaadheid of een uit de hand gelopen situatie. Het kan er zomaar ineens op verbeteren en weer aangenaam en zelfs lachwekkend zijn.
Het is natuurlijk ook aan ouders om een manier te vinden om met emoties en bepaalde situaties om te gaan en hier uitdrukking aan te geven. In gesprek gaan met kinderen kan op elke leeftijd. Ook als ouder kan je delen wat er in je omgaat, ook als het even moeilijker is. Je hebt een rol als ouder, maar je bent bovenal mens. Kinderen begrijpen ontzettend veel. Bijvoorbeeld: dankjewel om je spullen op te ruimen en het hier mee gezellig te houden.
Eveline neemt vooral het laatste mee. Vermits ze - op deze leeftijd reeds - onderscheid kan maken in wat er zich allemaal afspeelt in zichzelf, kan ze ook de controle leren houden over haar emoties. Sterk!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten