Door te vertrekken
vanuit het idee dat je ruzie had, ga je geheel anders reageren, je anders
gedragen en je anders uiten. Terwijl, als je het laat zijn voor wat het
is, je doet verder met je eigen activiteiten en je bent weer helemaal
happy in the moment en je vertrekt van daaruit, dan leg je contact
vanuit goesting. Het gegeven dat er even een woordenwisseling is geweest, wordt
dan zó klein, dat je het met een armbeweging wegzwaait.
Het verschil is, een
omstandigheid, het woord zegt het zelf, is iets wat om je heen gebeurt of
gebeurd is. Dat is niet wie jij bent. Het is buiten jou om gebeurd en jij bent
betrokken. De situatie staat los van jouw innerlijke vreugde. Vertrek je vanuit
de situatie die zich heeft voorgedaan, met alle emotie die erbij hoort, dan
vereenzelvig je je met de situatie, je wordt er een geheel mee en je kan jezelf
er niet van loskoppelen. Je hebt het je eigen gemaakt, deel van jou, wat het
moeilijker maakt om er afstand van te nemen en het van buitenaf op een
objectieve manier te benaderen. Het is gekleurd vanuit jouw emotionele of
mentale ervaringsbril.
Het 'blijven hangen' of
'blijven plakken' aan emotie en drama in een bepaalde situatie, zal
gemakkelijker gebeuren als het iets bij je aangeraakt heeft waar je al eerder
in je leven mee geconfronteerd bent geweest en wat je als minder aangenaam hebt
ervaren. Er zijn van die kanjers die daar onmiddellijk komaf mee kunnen maken
en op zich is dat helemaal niet moeilijk. Vaak merk je het zelf wel wanneer je
anders handelt dan je zou willen of wat je zou moeten doen om het voor jou weer
te laten kloppen.
Je kan elk moment opnieuw
kiezen en opnieuw handelen. Wat geweest is, is voorbij. Vertrekkende vanuit het
moment zelf en met het idee en het gevoel van hoe je het wél graag ziet.
Natuurlijk, wat voor de één een
kleinigheidje is, is voor de ander een belangrijk iets en andersom. Dat maakt
dat een ander gemakkelijk over jouw belangrijkere en misschien moeilijkere
puntjes heen walst, terwijl jij daar wel uitgebreid en diep op wil ingaan tot
het voor jou in orde is. En ook omgekeerd kom je zeker en vast wel zo'n
situaties tegen.
Begrip voor elkaars behoeften
en noden is mooi, maar verlies jezelf er niet in. Sommige dingen doe je beter
samen, voor andere dingen geef je de ander beter de ruimte om het zelf uit te
zoeken en voor zichzelf op te lossen.
Je kan elkaar inspireren en
ondersteunen, maar als je dat doet vanuit je eigen gekleurde bril en vanuit wat
jijzelf op dat moment het best lijkt voor die persoon, dan sla je de bal
hoogstwaarschijnlijk mis. Dat wat jij als oplossing ziet, is meestal niet wat
die ander wil, wenst, verwacht of verlangt.
Een luisterend oor is vaak al
voldoende. Goed luisteren naar wat gezegd en niet gezegd wordt, terugkoppelen
van het eigen verhaal en de juiste vragen stellen met betrekking tot de ander
(en niet wat je er zelf van maakt), kunnen een heel verschil maken. Als die
ander dat wenst uiteraard.
Je kan het altijd vragen wat de
ander wenst: gewoon luisteren, advies, ondersteuning, jouw kijk op de situatie,
samen brainstormen,... Als je bijvoorbeeld met kritiek komt _
wat gewoon je eigen mening kan zijn, maar misschien geheel anders overkomt bij
de ander als die enkel een luisterend oor nodig heeft _ dan voelt die zich
mogelijk niet begrepen en ook niet meer 'veilig' om zijn verhaal te komen doen.
Er komt immers toch alleen kritiek op...
Een goede communicatie en duidelijkheid
over de wensen van alle partijen kunnen een wereld van verschil maken. En amai,
ik ben stevig afgedwaald van mijn onderwerp. :-p Maar ça va, da's goed, kan ik
hier stoppen. Tschüss!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten