Heel wat mensen beweren dat het niet kan: een hoofd hebben waarin niet wordt gedacht. Vanaf het moment dat je vaststelt: 'he, ik ben niet aan het denken', ben je immers aan het denken. Maar het feit dat je kon vaststellen dat je niet aan het denken was, wil toch ook wat zeggen.
Zo zat ik eens tegenover een mens die vanalles had gezegd en me vroeg: 'Wat denkt ge nu?' 'Niets', zei ik. Hij geloofde me niet en zei dat ik loog, want 'een mens die niet denkt, dat bestaat niet'.
Er zijn naar mijn ervaring - en niet enkel de mijne - nochtans momenten van niet-denken.
Het moment, zoals reeds gezegd, net voor het idee dat je niet aan het denken bent, is leeg.
Ook als je aandachtig kijkt of luistert naar iets of iemand, ben je niet per se aan het denken. Denken in de vorm van gedachten in je hoofd. Je kan informatie absorberen en in je opnemen, zonder dat dat bewust overdacht en geplaatst wordt om eventueel te kunnen reageren - een reactie is immers niet altijd nodig. Luisteren op zich of iemand laten begaan, is wel vaker heilzamer dan te reageren.
Je kan in een staat van trance of hypnose zijn, zoals je dat kan hebben als je vb naar een film kijkt of helemaal in een boek bent ondergedompeld of een rondje gaat joggen.
Mensen die aan meditatie doen of stiltemomenten voor zichzelf creëren, kunnen het misschien ook beamen. Gewoon in stilte zitten, of wandelen in onze prachtige natuur, zonder ook maar 1 gedachte te denken. Dat kan prima, toch?
Wanneer je niet-oordeelt, geen etiketten kleeft of namen geeft aan hoe iets is en de dingen 'laat zijn', zoals je een boom een boom laat zijn en een stoel een stoel, ervaar ik een vorm van niet-denken. Dit laatste echter, hoort misschien eerder thuis in een ander topic.
Een heerlijke vorm van niet-denken, vind ik persoonlijk, is die wanneer je leegte in je hoofd ervaart nadat je jezelf de vraag stelde waar je nu weer iets had gelegd. Of hoe die ene persoon nu ook weer heette. Of wat je zou kunnen doen om iemand te verrassen.
Je lanceert je vraag, laat het los, laat het gaan, waardoor je denker even uitgaat en je als het ware in een gat van oneindigheid beland. Even later plopt het antwoord of nieuwe mogelijkheden op in je brein. Heerlijk toch! Kabouter Plop is er niets tegen.
Mocht er dus ooit nog eens iemand beweren dat het niet kan, niet-denken, ieder denkt er maar het zijne van, ik ben alvast niet-akkoord. ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten