Soms krijg je geschenkjes, zomaar uit het niets. Althans zo lijkt het. Wanneer je je intuïtie volgt bijvoorbeeld. Wanneer je werkt met intentie en visualisatie om bijvoorbeeld gemakkelijk aan een parkeerplek, een geliefde, een woning, werk,... te geraken. Schijnbaar toevallige gebeurtenissen... maar niet zonder oorzaak of startsignaal, want dat start bij jezelf.
Tweemaal - eigenlijk heel veel vaker, maar 't is om er twee te noemen - had ik ogenschijnlijk geluk bij een wedstrijdje. Zo leek het althans voor iedereen rondom mij, maar het beruste niet op toeval wat mij betreft. Elke gebeurtenis heeft een punt waar het - bewust of onbewust - in gang gezet is.
Eentje was bij een georganiseerde wedstrijd in de gemeente om de gevels en voortuinen op te fleuren met bloemen. Al enkele jaren wilde ik graag meedoen, gewoon omdat het fijn is om bloemen aan de voorgevel te hebben. Er was dus wel een zeker verlangen (wat een aanzet geeft tot het verwezenlijken van intenties). Zo'n wedstrijdje is dan ineens mooi meegenomen. De intentie was niet om te winnen, wel de fun en het opfleuren en verder 'zien we wel', maar wel met een gevoel van betrokkenheid, van 'I'm into it', dus niet onverschillig. Na het zoveelste jaar besliste ik: ok, nú ga ik écht meedoen. De inschrijvingsdatum was reeds verstreken, maar dat heeft me niet tegengehouden om toch nog mee te doen. Je weet nooit he. Ik deed het nodige, stuurde alles door per mail en verder was het afwachten. Ik kreeg geen reactie. Ook niet voor de dag van uitreiking, waar ik uiteraard wel naartoe ging, benieuwd naar hoe dat allemaal in z'n werk zou gaan en hoe de andere gevels en voortuinen er zouden uitzien.
In de zaal toegekomen, bleek dat het dit jaar een jubileumjaar was. Iedereen kreeg een tombolabonnetje met een nummer op om mee te dingen naar een extra prijs, los van de wedstrijd. Elke deelnemer ging sowieso met een bloemetje naar huis. 'Ok, allemaal nice', dacht ik. Heel wat foto's van gevels en voortuinen passeerden op het projectiescherm. Ondertussen kreeg elke deelnemer een bloemstuk, waarbij de eerste bloemstukken 'duurder' waren vormgegeven. Ik had als laatst mijn foto's van de voorgevel ingezonden - zonder bevestiging - en verbaasde me er enigszins over dat mijn deelname toch was goedgekeurd. Ik was dus heel blij met mijn bos bloemen als laatste in de rij. Voor de geïnteresseerden was er nog de tombola met prijsuitreiking: een grote tuinstoel uit bijzonder duurzaam materiaal. Een onschuldige hand ging door de bonnetjes en floeps.... ja, dat was toch wel mijn nummerke zeker?! De samenloop van gebeurtenissen, het gerichte denken en verlangen naar deelname - ook al gingen er enkele jaren over - de besluitname en de daaropvolgende acties, hebben tot deze uitkomst geleid. Had het iemand anders kunnen zijn? Jazeker. Maar nu was ik het en dat paste prima in deze hele stroom richting uitkomst.
De tweede was net even bijzonderder: ik won een fiets. Ogenschijnlijk had ik 'geluk' volgens sommigen. Voor mij was het echter geen toevallig gelukje. 7 maanden voorheen had er zich iets voorgedaan, waarbij ik wíst dat er iets voor terug zou komen. Ik had in 't snuitje gekregen dat er mensen waren die moeite hadden om rond te komen en zelfs voldoende eten te voorzien voor de kinderen. Ik heb geen seconde getwijfeld. Ik keek in mijn keukenkasten wat er goed, bruikbaar en langer houdbaar was en wij per direct konden missen. Alles ging in een zakje en werd anoniem aan de deur afgeleverd. Door de 'vibe' waarin ik toen was - geen alledaagse - wist ik dat deze gift, waarvoor ik niets terug hoefde, een vorm van beloning zou brengen ergens in de tijd.
7 maanden later dus, is mijn fiets aan een stevige opknapbeurt toe. Ik passeer langs een fietsenwinkel ergens in de buurt en zie dat die niet open is. Er is wel een vrouw aan het werk aan het uitstalraam. Ik zou later teruggaan. Enkele dagen later loop ik met m'n fiets aan de hand opnieuw voorbij dezelfde fietsenwinkel. De vrouw merkt me op en spreekt me aan. Ze vertelt me dat de winkel wordt voorbereid op de opening de week nadien. Ze nodigt me uit om die dag langs te komen met m'n fiets.
Zo gezegd, zo gedaan. Die specifieke dag breng ik m'n fiets binnen in de gloednieuwe fietsenwinkel. Alle klanten en gegadigden krijgen iets te drinken ter ere van de opening. Voor klanten is er ook een wedstrijd. Dat sla ik niet af, je weet nooit. Wie niet waagt, niet wint. Hier was het wel eerder nonchalant en om den hoop te vergroten, niet met een intentie of verlangen.
Kort nadien krijg ik dus te horen dat ik een fiets gewonnen heb! Dat heb ik volledig gelinkt aan mijn daad van 7 maanden voordien.
Oh! Zo heb ik ook eens gehad dat mijn partner suggereerde van iets van werk buitenshuis te gaan doen na een tijdje thuis zijn - of ander of bijkomend werk, dat weet ik niet meer. Ik was helemaal mee, dus 'Ok!' zei ik, 'ik ga op zoek naar werk'. Enkele dagen nadien zat er out of the blew een vacature in mijn mailbox voor werk op een startende holistische school. Dat was meteen raak! Het bijzondere was dat ik geen enkele link zag tussen de school en mij wat betreft gegevens. Hoe kwamen ze eraan? Hoe kwam die mail net nu in mijn mailbox terecht? Ik heb er niet meer achter gevraagd, maar het was wel frappant... zó'n goeie match en slechts enkele dagen nadat ik de beslissing had genomen om een job te nemen. De intentie was zeer zeker met goesting en ook het gevoel erbij kan ik me goed herinneren: alvast warmhartig.
Soms is er meer in het spel dan enkel ogenschijnlijk geluk. Er is zoveel dat we zelf in de wereld roepen, waar we ons niet altijd bewust van zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten